Urząd Publikacji – Międzyinstytucjonalny przewodnik redakcyjny – 3. Zasady redakcji – 3.2. Zasady odesłań do aktów

3.2.2. Przywoływanie innych aktów

(a)

W tytule

W tytule aktu nigdy nie wymienia się pełnego tytułu innego aktu. Nigdy nie umieszcza się też odsyłacza do przypisu związanego z tym przywoływanym aktem.

Data

Zazwyczaj nie wskazuje się daty przyjęcia/podpisania przywoływanego aktu:

Rozporządzenie Komisji (UE) nr 127/2010 z dnia 5 lutego 2010 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 2042/2003 [bez daty] w sprawie nieprzerwanej zdatności do lotu statków powietrznych oraz wyrobów lotniczych, części i wyposażenia, a także w sprawie zezwoleń udzielanych instytucjom i personelowi zaangażowanym w takie zadania

Datę podaje się wyłącznie w wypadku, kiedy aktowi nie nadano numeru:

Decyzja Rady 2008/182/Euratom z dnia 25 lutego 2008 r. zmieniająca decyzję z dnia 16 grudnia 1980 r. ustanawiającą Komitet Konsultacyjny ds. Programu Syntezy Jądrowej

Decyzja Komisji 2005/769/WE z dnia 27 października 2005 r. ustanawiająca zasady składania zamówień na pomoc żywnościową przez organizacje pozarządowe upoważnione przez Komisję do nabywania i pozyskiwania produktów, jakie mają być dostarczane na podstawie rozporządzenia Rady (WE) nr 1292/96 oraz uchylająca jej decyzję z dnia 3 września 1998 r.

Instytucja przyjmująca akt

Nazwę instytucji przyjmującej przywoływany akt wymienia się w tytule aktu tylko wtedy, gdy akty te przyjęte zostały przez różne instytucje:

Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2015/281 z dnia 26 listopada 2014 r. zastępujące załączniki I i II do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1215/2012 w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych

Uwaga:

Jednakże aby uniknąć pewnych mało zrozumiałych form hybrydowych, kiedy przywołuje się kilka aktów przyjętych przez różne instytucje, wskazuje się zawsze te instytucje przy każdym z przywoływanych aktów (nawet jeśli to właśnie jedna z nich przyjęła akt, w którego tytule pojawia się przywołanie):

Rozporządzenie Komisji (UE) nr 86/2010 z dnia 29 stycznia 2010 r. zmieniające załącznik I do rozporządzenia Rady (WE) nr 1005/2008 w zakresie definicji produktów rybołówstwa oraz zmieniające rozporządzenie Komisji (WE) nr 1010/2009 w zakresie wymiany informacji na temat inspekcji statków państw trzecich i mechanizmów administracyjnych dotyczących świadectw połowowych

Temat

Temat przywoływanego aktu może zostać skrócony lub pominięty:

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/1525 z dnia 9 września 2015 r. zmieniające rozporządzenie Rady (WE) nr 515/97 w sprawie wzajemnej pomocy między organami administracyjnymi państw członkowskich i współpracy między państwami członkowskimi a Komisją w celu zapewnienia prawidłowego stosowania przepisów prawa celnego i rolnego (temat pełny)

Dyrektywa Komisji 2010/3/UE z dnia 1 lutego 2010 r. zmieniająca załączniki III i VI do dyrektywy Rady 76/768/EWG dotyczącej produktów kosmetycznych w celu dostosowania ich do postępu technicznego (temat przywołany częściowo)

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/847 z dnia 20 maja 2015 r. w sprawie informacji towarzyszących transferom środków pieniężnych i uchylenia rozporządzenia (WE) nr 1781/2006 (temat pominięty)

Fragmenty „zmieniające …” i „[i/oraz] uchylające …” w przywoływanych aktach pominięto:

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 165/2014 z dnia 4 lutego 2014 r. w sprawie tachografów stosowanych w transporcie drogowym i uchylające rozporządzenie Rady (EWG) nr 3821/85 w sprawie urządzeń rejestrujących stosowanych w transporcie drogowym oraz zmieniające rozporządzenie (WE) nr 561/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego

Podsumowanie: przywołując akt w tytule innego aktu, nie wymienia się jego daty (z rzadkimi wyjątkami), wymienia się instytucję przyjmującą przywoływany akt, jeśli jest ona inna od instytucji przyjmującej akt, temat zaś może zostać zacytowany w formie pełnej, skróconej lub może zostać pominięty – w zależności od potrzeb instytucji przyjmującej akt.

(b)

W umocowaniach

W przypadku aktów prawa pierwotnego nie dodaje się odsyłacza do przypisu. Jeśli chodzi o umowy międzynarodowe, mogą one być przywoływane z podaniem skróconego tytułu i/lub może im towarzyszyć odsyłacz do przypisu [zob. pkt 2.2(a)].

Akty prawa wtórnego zawsze przywoływane są z podaniem pełnego tytułu i towarzyszy im odsyłacz do przypisu wskazującego odniesienie do Dziennika Urzędowego, w którym akt został opublikowany:

uwzględniając dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/30/UE z dnia 19 maja 2010 r. w sprawie wskazania poprzez etykietowanie oraz standardowe informacje o produkcie zużycia energii oraz innych zasobów przez produkty związane z energią (¹), w szczególności jej art. 10,

[…]

(¹)

Dz.U. L 153 z 18.6.2010, s. 1, ELI: http://data.europa.eu/eli/dir/2010/30/oj.

Uwaga:

W przypadku odniesienia do regulaminu pracowniczego urzędników cytuje się zasadniczą część tematu, po której wskazuje się tylko numer porządkowy i instytucję przyjmującą akt:

uwzględniając regulamin pracowniczy urzędników Unii Europejskiej i warunki zatrudniania innych pracowników Unii Europejskiej, jak przewidziano w rozporządzeniu Rady (EWG, Euratom, EWWiS) nr 259/68 (¹),

[…]

(¹)

Dz.U. L 56 z 4.3.1968, s. 1, ELI: http://data.europa.eu/eli/reg/1968/259(1)/oj.

(c)

W motywach, artykułach i załącznikach

W motywach, artykułach i załącznikach podawany jest tylko skrócony tytuł aktu.

—

Gdy akt przywoływany jest po raz pierwszy, tytuł skrócony zawiera nazwę instytucji, która przyjęła ten akt. Po nim umieszcza się odsyłacz do przypisu wskazującego pełny tytuł aktu oraz odniesienie do Dziennika Urzędowego, w którym został opublikowany:

(5)

W razie konieczności wprowadzenia środków ochrony handlu powinno się je przyjąć zgodnie z przepisami ogólnymi określonymi w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/478 (⁶) […]

(⁶)

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/478 z dnia 11 marca 2015 r. w sprawie wspólnych reguł przywozu (Dz.U. L 83 z 27.3.2015, s. 16, ELI: http://data.europa.eu/eli/reg/2015/478/oj).

Z zasady część normatywna (czyli artykuły) nie powinna odsyłać do aktów, do których odesłanie nie zostało już zawarte w umocowaniu lub w motywach.

—

Jeżeli odesłanie do danego aktu zostało już zawarte w umocowaniu lub w innej części tekstu (z wyjątkiem tytułu), skrócona wersja tytułu nie zawiera nazwy instytucji przyjmującej akt i nie umieszcza się po niej odsyłacza do przypisu:

2. Do celów art. 5–8 niniejszego rozporządzenia Komisję wspomaga Komitet ds. Środków Ochronnych ustanowiony na mocy art. 3 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2015/478.

Mogą wystąpić wyjątki od tej reguły, w szczególności w odniesieniu do załączników zawierających formularze lub inne dokumenty, które mogą być wykorzystywane osobno. Wówczas może być konieczne powtórzenie pełnego tytułu i odniesienia do Dziennika Urzędowego, w którym opublikowano ten przywołany już wcześniej akt.

Aby tekst był czytelny, długie wykazy aktów mogą zawierać pełne tytuły w tekście głównym i tylko odniesienia do Dziennika Urzędowego w przypisach.