10.1.7. Εισαγωγικά
α) Σε εισαγωγικά (στο ελληνικό κείμενο προτιμώνται τα διπλά γωνιώδη εισαγωγικά: « ») κλείνονται κυρίως λόγια ή παραθέματα που αναφέρονται αυτολεξεί. Όμως, τα εισαγωγικά είναι περιττά σε λόγια ή παραθέματα που γράφονται με χαρακτήρες διαφορετικούς από εκείνους του υπόλοιπου κειμένου (κυρίως με πλάγιους χαρακτήρες).
Στην περίπτωση που χρειάζονται εισαγωγικά μέσα σε κείμενο που είναι ήδη σε εισαγωγικά, τότε για τα εισαγωγικά αυτά χρησιμοποιούνται τα διπλά ανωφερή εισαγωγικά (“ ”), ενώ σε τρίτο επίπεδο εσωτερικά χρησιμοποιούνται τα μονά ανωφερή εισαγωγικά (‘ ’):
Ο κ. Μπαρόζο δήλωσε: «Η Επιτροπή δίνει διαφορετική ερμηνεία στον όρο “δεσπόζουσα θέση”».
Και ένα παράδειγμα με «τριπλά» εισαγωγικά:
Στο άρθρο 3 στοιχείο α) προστίθεται η ακόλουθη περίπτωση:
«— το “ψήφισμα A.950(23) του ΙΜΟ”, το ψήφισμα 950(23) του Διεθνούς Ναυτιλιακού Οργανισμού με τίτλο “Υπηρεσίες συνδρομής στη θάλασσα (‘MAS’)”.».
Βλ. επίσης σημεία 4.2.3 (εισαγωγικά) και 5.10 (σημεία στίξης και παραθέματα).
β) Βάζουμε ακόμη σε εισαγωγικά λέξεις ή φράσεις τις οποίες θέλουμε κατά κάποιον τρόπο να απομονώσουμε από τα συμφραζόμενά τους, π.χ. για να τις ορίσουμε, ή λέξεις ή φράσεις με τις οποίες θα αποδίδουμε (συνοπτικά) στα επόμενα σημεία του κειμένου μας μακροσκελείς όρους ή φράσεις:
Στο πλαίσιο του παρόντος κανονισμού ο όρος «φάρμακο» σημαίνει […]
Ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Φαρμάκων, που θα καλείται στο εξής «Οργανισμός», […]
Όμως, και στην περίπτωση αυτή τα εισαγωγικά είναι περιττά, αν οι συγκεκριμένες λέξεις ή φράσεις γράφονται με χαρακτήρες διαφορετικούς από εκείνους του υπόλοιπου κειμένου (κυρίως με πλάγιους χαρακτήρες). Επισημαίνεται πάντως ότι στην περίπτωση αυτή η «απομόνωση» είναι σαφέστερη με τα εισαγωγικά απ’ ό,τι με τα πλάγια γράμματα και, όταν υπάρχει κίνδυνος αμφισημίας, πρέπει να προτιμάται.
Παράδειγμα:
Στα ενωσιακά κείμενα το αρνητικό μόριο δεν πρέπει να γράφεται πάντοτε με νι.
Στα ενωσιακά κείμενα το αρνητικό μόριο «δεν» πρέπει να γράφεται πάντοτε με νι.
Στο παράδειγμα αυτό, το κλείσιμο του δεν σε εισαγωγικά το αποχωρίζει σαφέστερα από τις γειτονικές του λέξεις —και ιδίως από το πρέπει—, πράγμα που δεν συμβαίνει στην πρώτη εκδοχή (γραφή με πλάγια γράμματα), όπου μπορεί εύκολα να διαβαστεί: δεν πρέπει να γράφεται […]
γ) Ειδικότερα, βάζουμε σε εισαγωγικά λέξεις, φράσεις ή κείμενα που προστίθενται, διορθώνονται ή αντικαθίστανται:
Στην παράγραφο 1 του άρθρου 5 του κανονισμού […], η λέξη «υπηκοότητα» αντικαθίσταται με τη λέξη «ιθαγένεια».
δ) Σε εισαγωγικά κλείνονται επίσης φράσεις ή λέξεις που δεν χρησιμοποιούνται με το συνηθισμένο τους νόημα ή αναφέρονται ειρωνικά:
Κατά την άποψη της Επιτροπής, η τεράστια άνοδος του χρηματιστηρίου μπορεί να αποδειχθεί «φούσκα».
Το «κατόρθωμα» του συγκεκριμένου δικαιούχου να διασπαθίσει σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα τις επιχορηγήσεις που έλαβε από την Επιτροπή είναι πρωτοφανές.
ε) Τέλος, σε εισαγωγικά μπορούμε να κλείσουμε ονομασίες εταιρειών, τίτλους άρθρων σε περιοδικά κ.λπ.:
Η εταιρεία «Πήγασος» έχει απασχολήσει και στο παρελθόν τις αρχές ανταγωνισμού του εν λόγω κράτους μέλους.Και εδώ, αν οι εν λόγω ονομασίες, τίτλοι κ.λπ. γραφτούν με διαφορετικούς χαρακτήρες, τα εισαγωγικά είναι περιττά.
