7.2. Języki
7.2.1. Kolejność wersji językowych występujących w tym samym tekście oraz kody ISO (teksty wielojęzyczne)
Zasada ogólna
Wersje językowe należy podawać w porządku alfabetycznym opartym na oryginalnej pisowni ich nazw oficjalnych (zamieszczone kody to obowiązujące kody ISO 639-1, kod alpha-2).
Zasada ta obowiązuje na przykład w tytułach na okładkach publikacji wielojęzycznych, w publikacjach wielojęzycznych w kolejności języków oraz w wielojęzycznych witrynach internetowych na stronie głównej i na liście języków do wyboru itp.
| Nazwa w języku źródłowym (1) | Nazwa polska | Kod ISO (2) |
|---|---|---|
| български (*) | bułgarski | bg |
| español (3) | hiszpański | es |
| čeština | czeski | cs |
| dansk | duński | da |
| Deutsch | niemiecki | de |
| eesti keel | estoński | et |
| ελληνικά (*) | grecki | el |
| English | angielski | en |
| français | francuski | fr |
| Gaeilge | irlandzki (4) | ga |
| hrvatski | chorwacki | hr |
| italiano | włoski | it |
| latviešu valoda | łotewski | lv |
| lietuvių kalba | litewski | lt |
| magyar | węgierski | hu |
| Malti | maltański | mt |
| Nederlands | niderlandzki | nl |
| polski | polski | pl |
| português | portugalski | pt |
| română | rumuński | ro |
| slovenčina (slovenský jazyk) | słowacki | sk |
| slovenščina (slovenski jezik) | słoweński | sl |
| suomi | fiński | fi |
| svenska |
szwedzki | sv |
| (*)
Transliteracja łacińska: български = bulgarski;
ελληνικά = elliniká.
(1)
Należy stosować pisownię od wielkiej lub małej litery zgodnie z regułami gramatycznymi danego języka.
(2)
Kody ISO na oznaczenie języków zapisuje się małymi literami; czasem ze względów typograficznych używa się wielkich liter.
(3)
W tekstach hiszpańskich nazwy lengua española oraz español zastępują, zgodnie z zaleceniem władz hiszpańskich, nazwę castellano. Ta ostatnia jest wprawdzie oficjalną nazwą języka, jednak w praktyce stosuje się ją tylko w odniesieniu do regionu geograficznego.
(4)
Nie należy używać nazwy „gaelicki”, przymiotniki te nie są synonimami. Zob. pkt 7.2.4.
|
||
Zasada ta ściśle obowiązuje w formułach końcowych traktatów i porozumień (strony z sygnaturami).
Wyjątki
W wypadku dokumentów wielojęzycznych wydawanych w poszczególnych krajach na mocy aktów prawnych przyjętych przez Radę (paszporty, europejskie karty zdrowotne) porządek jest zwykle określony we wspomnianych aktach osobno dla każdego przypadku. Języki najbardziej rozpowszechnione w danym kraju wymieniane są na początku, zwykle zgodnie z następującą regułą:
