Odniesienia
Podstawa prawna
Decyzja 69/13/Euratom, EWWiS, EWG z dnia 16 stycznia 1969 r. ustanawiająca Urząd Oficjalnych Publikacji Wspólnot Europejskich (Dz.U. L 13 z 18.1.1969), uchylona i ostatnio zastąpiona decyzją Parlamentu Europejskiego, Rady, Komisji, Trybunału Sprawiedliwości, Trybunału Obrachunkowego, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów z dnia 26 czerwca 2009 r. w sprawie organizacji i działania Urzędu Publikacji Unii Europejskiej (Dz.U. L 168 z 30.6.2009, s. 41):
„Artykuł 1
Urząd Publikacji Unii Europejskiej jest urzędem międzyinstytucjonalnym, odpowiedzialnym za wydawanie publikacji instytucji Wspólnot Europejskich i Unii Europejskiej w możliwie najlepszych warunkach”.
*
Komitet zajmujący się koordynacją publikacji Komisji zdefiniował pojęcie publikacji jako „tekst powielony, którego wydanie jest uwzględnione w wydatkach budżetowych i który zasadniczo jest przeznaczony dla odbiorcy zewnętrznego”.
Do zadań Urzędu Publikacji należy m.in.:
Mandat
Niniejszy Przewodnik redagują następujące podmioty:
Głównym zadaniem komisji międzyinstytucjonalnej jest wyznaczenie oficjalnych przedstawicieli, którzy bezpośrednio uczestniczą w pracach grup językowych. Komisja ta może występować w charakterze arbitra, jeśli pojawi się poważny problem.
Zespół koordynacyjny odpowiada za całokształt zarządzania procedurami; ustala plan pracy, czuwa nad spójnością decyzji podejmowanych w różnych grupach, dba o aktualizację i rozwój procedur. Do zadań zespołu należy też zarządzanie stroną internetową Przewodnika; zespół bezpośrednio uczestniczy w ich opracowywaniu.
Grupy językowe są odpowiedzialne za opracowanie i monitorowanie własnych wersji językowych, przy wsparciu zespołu koordynacyjnego. Przedstawiciele Urzędu Publikacji w poszczególnych grupach językowych koordynują pracę i dbają o przepływ informacji między grupami a zespołem koordynacyjnym. Grupy językowe skupiają przedstawicieli różnych jednostek językowych z poszczególnych instytucji: prawników lingwistów, tłumaczy, terminologów, korektorów itd.
Ponadto prowadzone są regularne konsultacje z różnymi gremiami decyzyjnymi, w zależności od zagadnienia, zwłaszcza z Sekretariatem Generalnym, Służbą Protokolarną i służbami do spraw stosunków zewnętrznych w Komisji Europejskiej. Utrzymywane są też ścisłe kontakty z różnymi organizacjami międzynarodowymi, szczególnie w dziedzinie normalizacji (ISO).