Υπηρεσία Εκδόσεων — Διοργανικό εγχειρίδιο σύνταξης κειμένων

8.1. Παραπομπές σε υποσημειώσεις

Οι παραπομπές σε υποσημειώσεις εμφανίζονται με τον ίδιο τρόπο σε όλες τις γλώσσες· μπορούν να πάρουν τις ακόλουθες δύο μορφές:

—

ανωφερής αριθμός εντός παρενθέσεως μέσα στο κείμενο, του οποίου προηγείται σταθερό ημιδιάστημα και έπεται ενδεχομένως σημείο στίξης:

Οι αναφορές στον κανονισμό της Επιτροπής (¹) βρίσκονται επίσης στην ανακοίνωση του Συμβουλίου (²)· πάντως, δεν υπάρχουν στο κείμενο του Δικαστηρίου (³).

—

ανωφερής αστερίσκος εντός παρενθέσεως μέσα στο κείμενο, του οποίου προηγείται σταθερό ημιδιάστημα και έπεται ενδεχομένως σημείο στίξης· ο αστερίσκος χρησιμοποιείται για να παραπέμψει στην ίδια υποσημείωση η οποία διατρέχει σταθερά ένα έργο ή μια περιοδική έκδοση.

Όλοι οι αριθμοί προέρχονται από το τεύχος της Eurostat (*).

Οι υποσημειώσεις αριθμούνται ανά σελίδα και γράφονται στο κάτω μέρος της αντίστοιχης σελίδας· στοιχειοθετούνται με στοιχεία μικρότερα (συνήθως κατά δύο στιγμές τουλάχιστον) από αυτά του κειμένου, από το οποίο χωρίζονται με γραμμή. Ενίοτε συγκεντρώνονται στο τέλος ενός κεφαλαίου ή τόμου.

Η παραπομπή σε υποσημείωση (συμπεριλαμβανομένης της παρένθεσης) στοιχειοθετείται πάντοτε με όρθια λευκά στοιχεία (ακόμα και στα κείμενα ή στους τίτλους που είναι στοιχειοθετημένοι με πλάγια ή μαύρα στοιχεία).

Στους πίνακες, η υποσημείωση βρίσκεται υποχρεωτικά εντός του πλαισίου όταν και η αντίστοιχη παραπομπή βρίσκεται εντός αυτού.

Παραπομπές και υποσημειώσεις: σύνταξη του κειμένου / οδηγίες δακτυλογράφησης:
βλ. σημείο 4.2.3.