02015R0035 — PL — 30.07.2020 — 007.001

Dokument ten służy wyłącznie do celów informacyjnych i nie ma mocy prawnej. Unijne instytucje nie ponoszą żadnej odpowiedzialności za jego treść. Autentyczne wersje odpowiednich aktów prawnych, włącznie z ich preambułami, zostały opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej i są dostępne na stronie EUR-Lex. Bezpośredni dostęp do tekstów urzędowych można uzyskać za pośrednictwem linków zawartych w dokumencie

zmienione przez:

sprostowane przez:

▼B

ROZPORZĄDZENIE DELEGOWANE KOMISJI (UE) 2015/35

z dnia 10 października 2014 r.

uzupełniające dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/138/WE w sprawie podejmowania i prowadzenia działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Wypłacalność II)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

TYTUŁ I

WYMOGI DOTYCZĄCE WYCENY I WYMOGI KAPITAŁOWE OPARTE NA RYZYKU (FILAR I), POPRAWA ZARZĄDZANIA (FILAR II) ORAZ ZWIĘKSZENIE PRZEJRZYSTOŚCI (FILAR III)

ROZDZIAŁ I

PRZEPISY OGÓLNE

SEKCJA 1

Definicje i zasady ogólne

Artykuł 1

Definicje

Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:

▼M5

▼M5

▼M5

▼M5

▼B

▼M4

▼B

▼M6

▼B

Artykuł 2

Ocena ekspercka

1.  W przypadku gdy zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji przyjmują założenia odnoszące się do przepisów dotyczących wyceny aktywów i zobowiązań, rezerw techniczno-ubezpieczeniowych, środków własnych, kapitałowych wymogów wypłacalności, minimalnych wymogów kapitałowych oraz zasad inwestowania, założenia te opierają się na kompetencji osób posiadających odpowiednią wiedzę, doświadczenie i zrozumienie ryzyk charakterystycznych dla działalności ubezpieczeniowej lub reasekuracyjnej.

2.  Zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji zapewniają, z należytym uwzględnieniem zasady proporcjonalności, aby użytkownicy wewnętrzni odpowiednich założeń zostali poinformowani o treści, stopniu wiarygodności i ograniczeniach założeń. W tym celu dostawcy usług, którym zlecono wykonywanie funkcji lub działań w drodze outsourcingu, są uznawani za wewnętrznych użytkowników.

SEKCJA 2

Zewnętrzne oceny kredytowe

Artykuł 3

Przyporządkowanie ocen kredytowych do stopni jakości kredytowej

Skala stopni jakości kredytowej, o której mowa w art. 109a ust. 1 dyrektywy 2009/138/WE, obejmuje stopnie jakości kredytowej od 0 do 6.

Artykuł 4

Wymogi ogólne dotyczące stosowania ocen kredytowych

1.  Zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji może stosować zewnętrzną ocenę kredytową do obliczenia kapitałowego wymogu wypłacalności zgodnie ze standardową formułą wyłącznie, jeżeli ocena ta została wydana lub zatwierdzona przez zewnętrzną instytucję oceny wiarygodności kredytowej (ECAI) zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1060/2009 Parlamentu Europejskiego i Rady ( 9 ).

2.  Zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji wyznacza co jedną lub kilka ECAI, których oceny będą stosowane do obliczenia kapitałowego wymogu wypłacalności zgodnie ze standardową formułą.

3.  Oceny kredytowe stosuje się w konsekwentny sposób, a ich wybiórcze stosowanie nie jest dopuszczalne.

4.  Przy stosowaniu ocen kredytowych zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji spełnia wszystkie następujące wymogi:

5.  W przypadku gdy pozycja stanowi element większych lub bardziej złożonych ekspozycji zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji, zakład sporządza własną wewnętrzną ocenę kredytową danej pozycji i przyporządkowuje się ją do jednego z siedmiu stopni w skali oceny jakości kredytowej. Jeżeli własna wewnętrzna ocena kredytowa prowadzi do niższego wymogu kapitałowego niż ten wynikający z ocen kredytowych sporządzonych przez wyznaczone ECAI, wówczas własnej wewnętrznej oceny kredytowej nie uwzględnia się do celów niniejszego rozporządzenia.

▼M5

6.  Do celów ust. 5 większe lub bardziej złożone ekspozycje zakładu obejmują pozycje sekurytyzacyjne, o których mowa w art. 178 ust. 8 i 9, oraz pozycje resekurytyzacyjne.

▼B

Artykuł 5

Ocena kredytowa emitentów i programów emisji

1.  Jeżeli dany program emisji lub instrument finansowy, do którego należy pozycja stanowiąca ekspozycję, posiada ocenę kredytową, wówczas stosuje się tę ocenę kredytową.

2.  Jeżeli brak jest oceny kredytowej dotyczącej bezpośrednio określonej pozycji, ale istnieje ocena kredytowa dla danego programu emisji lub instrumentu finansowego, do którego pozycja stanowiąca ekspozycję nie należy, lub też istnieje ogólna ocena kredytowa emitenta, wówczas stosuje się tę ocenę w jednym z następujących przypadków:

We wszystkich innych przypadkach zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji uznaje, że ocena kredytowa sporządzona przez wyznaczoną ECAI dla danej ekspozycji jest niedostępna.

3.  Oceny kredytowej emitentów należących do grupy przedsiębiorstw nie można wykorzystywać jako oceny kredytowej w odniesieniu do innego emitenta należącego do tej samej grupy.

Artykuł 6

Podwójny rating kredytowy dla pozycji sekurytyzacyjnych

W drodze odstępstwa od art. 4 ust. 4 lit. d), jeżeli pozycja sekurytyzacyjna posiada tylko jedną ocenę kredytową sporządzoną przez wyznaczoną ECAI, ocena ta nie jest wykorzystywana. Wymogi kapitałowe dla danej pozycji określa się w taki sposób, jakby ocena kredytowa sporządzona przez wyznaczoną ECAI była niedostępna.

ROZDZIAŁ II

WYCENA AKTYWÓW I ZOBOWIĄZAŃ

Artykuł 7

Założenia wyceny

Zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji wyceniają aktywa i zobowiązania przy założeniu kontynuacji działalności.

Artykuł 8

Zakres

Art. 9–16 stosuje się do ujmowania oraz wyceny aktywów i zobowiązań innych niż rezerwy techniczno-ubezpieczeniowe.

Artykuł 9

Metoda wyceny — zasady ogólne

1.  Zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji ujmują aktywa i zobowiązania zgodnie z międzynarodowymi standardami rachunkowości przyjętymi przez Komisję na podstawie rozporządzenia (WE) nr 1606/2002.

2.  Zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji wyceniają aktywa i zobowiązania zgodnie z międzynarodowymi standardami rachunkowości przyjętymi przez Komisję na podstawie rozporządzenia (WE) nr 1606/2002, pod warunkiem że standardy te obejmują metody wyceny, które są zgodne ze sposobem wyceny określonym w art. 75 dyrektywy 2009/138/WE. Jeżeli standardy te dopuszczają stosowanie więcej niż jednej metody wyceny, zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji mogą korzystać wyłącznie z metod wyceny zgodnych z art. 75 dyrektywy 2009/138/WE.

3.  Jeżeli metody wyceny zawarte w międzynarodowych standardach rachunkowości przyjętych przez Komisję na podstawie rozporządzenia (WE) nr 1606/2002 są, czasowo lub trwale, niezgodne ze sposobem wyceny określonym w art. 75 dyrektywy 2009/138/WE, zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji stosują inne metody wyceny, które są uznawane za zgodne z art. 75 dyrektywy 2009/138/WE.

4.  W drodze odstępstwa od ust. 1 i 2, a w szczególności zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w art. 29 ust. 3 i 4 dyrektywy 2009/138/WE, zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji mogą ująć i wycenić składnik aktywów lub zobowiązań na podstawie metody wyceny, którą stosują przy sporządzaniu swoich rocznych lub skonsolidowanych sprawozdań finansowych, pod warunkiem że:

5.  Zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji wyceniają składniki aktywów oddzielnie.

6.  Zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji wyceniają składniki zobowiązań oddzielnie.

Artykuł 10

Metoda wyceny — hierarchia wyceny

1.  Zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji przy wycenie aktywów i zobowiązań zgodnie z art. 9 ust. 1, 2 i 3 kierują się hierarchią wyceny określoną w ust. 2–7, uwzględniając te cechy składnika aktywów lub zobowiązań, które uczestnicy rynku wzięliby pod uwagę przy wycenie tego składnika aktywów lub zobowiązań w dniu wyceny, w tym charakter i lokalizację składnika aktywów lub zobowiązań oraz ewentualne ograniczenia dotyczące sprzedaży lub wykorzystania składnika aktywów.

2.  Podstawową metodą wyceny aktywów i zobowiązań przez zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji jest wycena według cen rynkowych notowanych na aktywnych rynkach tych samych aktywów lub zobowiązań.

3.  Gdy zastosowanie metody wyceny według cen rynkowych notowanych na aktywnych rynkach tych samych aktywów lub zobowiązań jest niemożliwe, zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji wyceniają aktywa i zobowiązania przy zastosowaniu cen rynkowych notowanych na aktywnych rynkach podobnych aktywów i zobowiązań, dokonując korekt odzwierciedlających istniejące różnice. Korekty te odzwierciedlają czynniki specyficzne dla danego składnika aktywów lub zobowiązania, w tym wszystkie następujące czynniki:

4.  Zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji stosują notowane ceny rynkowe na podstawie kryteriów odnoszących się do aktywnych rynków, które są określone w międzynarodowych standardach rachunkowości przyjętych przez Komisję na podstawie rozporządzenia (WE) nr 1606/2002.

5.  Jeżeli kryteria określone w ust. 4 nie są spełnione, zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji stosują alternatywne metody wyceny, o ile przepisy niniejszego rozdziału nie stanowią inaczej.

6.  W przypadku stosowania alternatywnych metod wyceny zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji powinny wykorzystywać w jak najmniejszym stopniu dane specyficzne dla danego zakładu, a w jak największym stopniu dane pochodzące z odpowiedniego rynku, w tym:

Wszystkie te dane rynkowe używane do wyceny koryguje się o czynniki, o których mowa w ust. 3.

W zakresie, w jakim odpowiednie obserwowalne dane używane do wyceny nie są dostępne, w tym w sytuacji, gdy w dniu wyceny nie występuje aktywność rynkowa dotycząca danego składnika aktywów lub zobowiązań albo aktywność ta jest niewielka, zakłady używają do wyceny nieobserwowalnych danych, uwzględniając założenia, które uczestnicy rynku wykorzystaliby przy wycenie składnika aktywów lub zobowiązań, w tym założenia dotyczące ryzyka. Używając do wyceny nieobserwowalnych danych, zakłady korygują dane specyficzne dla danego zakładu, jeśli dostępne i rzetelne informacje wskazują, że inni uczestnicy rynku wykorzystaliby inne dane, lub gdy dany zakład cechuje specyfika odróżniająca go od innych uczestników rynku.

Przy ocenianiu założeń dotyczących ryzyka, o których mowa w niniejszym ustępie, zakłady uwzględniają ryzyko związane z określoną metodą wyceny stosowaną do pomiaru wartości godziwej oraz ryzyko właściwe dla danych używanych do wyceny w danej metodzie wyceny.

7.  Przy korzystaniu z alternatywnych metod wyceny zakłady stosują metody wyceny, które są spójne z co najmniej jednym z następujących podejść:

Artykuł 11

Ujmowanie zobowiązań warunkowych

1.  Zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji ujmują w bilansie zobowiązania warunkowe, w rozumieniu art. 9 niniejszego rozporządzenia, które są uznawane za istotne, jako pozycje zobowiązań.

2.  Zobowiązania warunkowe uznaje się za istotne, jeżeli informacja o bieżącej lub potencjalnej wysokości lub obecnym lub potencjalnym charakterze tych zobowiązań może wpłynąć na proces decyzyjny lub ocenę użytkownika, do którego taka informacja jest skierowana, w tym organów nadzoru.

Artykuł 12

Metody wyceny wartości firmy oraz wartości niematerialnych i prawnych

Zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji wyceniają następujące składniki aktywów w wartości zero:

Artykuł 13

Metody wyceny dla jednostek powiązanych

1.  Do celów wyceny aktywów poszczególnych zakładów ubezpieczeń i zakładów reasekuracji zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji wyceniają udziały kapitałowe w zakładach (jednostkach) powiązanych w rozumieniu art. 212 ust. 1 lit. b) dyrektywy 2009/138/WE zgodnie z następującą hierarchią metod:

2.  W drodze odstępstwa od ust. 1 do celów wyceny aktywów poszczególnych zakładów ubezpieczeń i zakładów reasekuracji zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji wyceniają udziały kapitałowe w następujących zakładach w wartości zero:

▼M1

▼B

3.  Skorygowana metoda praw własności, o której mowa w ust. 1 lit. b), wymaga od zakładu posiadającego udziały kapitałowe w innej jednostce dokonania wyceny udziałów kapitałowych posiadanych w jednostkach powiązanych na podstawie posiadanego udziału w nadwyżce aktywów nad zobowiązaniami jednostki powiązanej.

4.  Przy obliczaniu nadwyżki aktywów nad zobowiązaniami w odniesieniu do jednostek powiązanych zakład posiadający udziały kapitałowe w innej jednostce wycenia poszczególne aktywa i zobowiązania danej jednostki zgodnie z art. 75 dyrektywy 2009/138/WE i, jeżeli jednostka powiązana jest z zakładem ubezpieczeń lub zakładem reasekuracji lub spółką celową (podmiotem specjalnego przeznaczenia), o której mowa w art. 211 tej dyrektywy, wycenia rezerwy techniczno-ubezpieczeniowe zgodnie z art. 76–85 tej dyrektywy.

5.  Przy obliczaniu nadwyżki aktywów nad zobowiązaniami w odniesieniu do jednostek powiązanych innych niż zakłady ubezpieczeń lub zakłady reasekuracji zakład posiadający udziały kapitałowe w innej jednostce może zastosować metodę praw własności określoną w międzynarodowych standardach rachunkowości przyjętych przez Komisję na podstawie rozporządzenia (WE) nr 1606/2002 za zgodną z art. 75 dyrektywy 2009/138/WE, jeżeli wycena poszczególnych aktywów i zobowiązań zgodnie z ust. 4 nie jest możliwa. W takich przypadkach zakład posiadający udziały kapitałowe w innej jednostce odlicza od wartości jednostki powiązanej wartość firmy i inne wartości niematerialne i prawne, które zostałyby wycenione w wartości zero zgodnie z art. 12 ust. 2 niniejszego rozporządzenia.

▼M1

6.  Jeżeli kryteria określone w art. 9 ust. 4 niniejszego rozporządzenia są spełnione, a zastosowanie metod wyceny, o których mowa w ust. 1 lit. a) i b), nie jest możliwe, akcje lub udziały posiadane w jednostkach powiązanych mogą być wyceniane na podstawie metody wyceny, którą zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji wykorzystuje przy sporządzaniu swoich rocznych lub skonsolidowanych sprawozdań finansowych. W takich przypadkach zakład posiadający udziały kapitałowe w innej jednostce odlicza od wartości jednostki powiązanej wartość firmy i inne wartości niematerialne i prawne, które zostałyby wycenione w wartości zero zgodnie z art. 12 ust. 2 niniejszego rozporządzenia.

▼B

Artykuł 14

Metody wyceny poszczególnych zobowiązań

1.  W momencie początkowego ujęcia zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji wyceniają zobowiązania finansowe, o których mowa w międzynarodowych standardach rachunkowości przyjętych przez Komisję na podstawie rozporządzenia (WE) nr 1606/2002, zgodnie z art. 9 niniejszego rozporządzenia. Po początkowym ujęciu zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji nie stosuje późniejszych korekt uwzględniających zmianę własnej zdolności kredytowej.

2.  Zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji wyceniają zobowiązania warunkowe ujęte zgodnie z art. 11. Wartość zobowiązań warunkowych stanowi oczekiwaną bieżącą wartość przyszłych przepływów pieniężnych niezbędnych do uregulowania zobowiązania warunkowego w całym okresie jego trwania; przy wycenie wykorzystuje się strukturę terminową podstawowej stopy procentowej wolnej od ryzyka.

Artykuł 15

Odroczone podatki dochodowe

1.  Zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji ujmują i wyceniają odroczone podatki dochodowe w odniesieniu do wszystkich aktywów i zobowiązań, w tym rezerw techniczno-ubezpieczeniowych, które są ujmowane do celów wypłacalności lub celów podatkowych zgodnie z art. 9.

2.  Niezależnie od ust. 1 zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji wyceniają odroczone podatki dochodowe, inne niż aktywa z tytułu odroczonego podatku dochodowego wynikające z przeniesienia na kolejny okres niewykorzystanych ulg podatkowych i nierozliczonych strat podatkowych, na podstawie różnicy między wartościami przypisanymi aktywom i zobowiązaniom ujmowanym i wycenianym zgodnie z art. 75 dyrektywy 2009/138/WE i — w przypadku rezerw techniczno-ubezpieczeniowych — zgodnie z art. 76–85 tej dyrektywy, a wartościami przypisanymi aktywom i zobowiązaniom ujętym i wycenionym do celów podatkowych.

3.  Zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji ustalają aktywa z tytułu odroczonego podatku dochodowego tylko wówczas, gdy prawdopodobnie dostępny będzie przyszły dochód podlegający opodatkowaniu, w związku z którym będzie można wykorzystać aktywa z tytułu odroczonego podatku dochodowego, z uwzględnieniem wszelkich wymogów prawnych lub regulacyjnych dotyczących terminów przeniesienia na kolejny okres nierozliczonych strat podatkowych lub niewykorzystanych ulg podatkowych.

Artykuł 16

Wyłączenie metod wyceny

1.  Zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji nie mogą wyceniać aktywów finansowych ani zobowiązań finansowych według kosztu lub kosztu zamortyzowanego.

2.  Zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji nie mogą stosować modeli wyceny, które przewidują możliwość zastosowania wyceny według niższej spośród następujących wartości, to jest wartości bilansowej lub wartości godziwej pomniejszonej o koszty sprzedaży.

3.  Zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji nie mogą wyceniać rzeczowych aktywów trwałych i nieruchomości inwestycyjnych przy zastosowaniu modeli kosztowych, jeżeli wycena wartości tych aktywów jest ustalona jako koszt pomniejszony o odpisy z tytułu amortyzacji i odpisy z tytułu trwałej utraty wartości.

4.  Zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji, które są leasingobiorcami w ramach leasingu finansowego lub leasingodawcami, muszą spełnić wszystkie następujące wymogi przy wycenie aktywów i zobowiązań z tytułu leasingu:

5.  Zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji korygują wartość netto zapasów możliwą do uzyskania o szacunkowy koszt przygotowania ich sprzedaży oraz o szacunkowe koszty niezbędne do doprowadzenia sprzedaży do skutku, jeżeli koszty te są istotne. Koszty te uznaje się za istotne, jeżeli ich nieuwzględnienie może wpłynąć na proces decyzyjny lub ocenę użytkowników bilansu, w tym organów nadzoru. Nie stosuje się wyceny według kosztu wytworzenia.

6.  Zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji nie wyceniają dotacji niepieniężnych według wartości nominalnej.

7.  Przy wycenianiu aktywów biologicznych zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji korygują wartość poprzez dodanie szacunkowych kosztów doprowadzenia do sprzedaży, jeżeli szacunkowe koszty doprowadzenia do sprzedaży są istotne.

ROZDZIAŁ III

ZASADY DOTYCZĄCE REZERW TECHNICZNO-UBEZPIECZENIOWYCH

SEKCJA 1

Przepisy ogólne

Artykuł 17

Ujmowanie i wyłączanie zobowiązań ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych

W celu obliczenia najlepszego oszacowania oraz marginesu ryzyka rezerw techniczno-ubezpieczeniowych zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji ujmują zobowiązanie ubezpieczeniowe lub reasekuracyjne w dniu, w którym zakład staje się stroną umowy, z której wynika zobowiązanie, lub w dniu rozpoczęcia ochrony ubezpieczeniowej lub reasekuracyjnej, w zależności od tego, która z tych dat jest wcześniejsza. Zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji ujmują jedynie zobowiązania wchodzące w zakres granic umowy.

Zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji wyłączają zobowiązanie ubezpieczeniowe lub reasekuracyjne jedynie w przypadku jego umorzenia, wykonania, unieważnienia lub wygaśnięcia.

Artykuł 18

Granica umowy ubezpieczenia lub reasekuracji

1.  Granica umowy ubezpieczenia lub reasekuracji jest zdefiniowana zgodnie z ust. 2–7.

2.  Wszystkie zobowiązania związane z umową, w tym zobowiązania związane z jednostronnymi prawami zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji do odnowienia lub rozszerzenia zakresu umowy i zobowiązania odnoszące się do opłaconych składek, wchodzą w zakres umowy, o ile przepisy ust. 3–6 nie stanowią inaczej.

3.  Zobowiązania odnoszące się do ochrony ubezpieczeniowej lub reasekuracyjnej świadczonej przez zakład po którejkolwiek z niżej wymienionych dat nie wchodzą w zakres umowy, chyba że zakład ma możliwość przymuszenia ubezpieczającego do opłacenia składki za przyjęcie takich zobowiązań:

Lit. c) uznaje się za mającą zastosowanie, jeżeli zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji ma jednostronne prawo do dokonania w przyszłości zmiany składek lub świadczeń wynikających z portfela zobowiązań ubezpieczeniowych lub reasekuracyjnych, tak aby składki wynikające z portfela w pełni odzwierciedlały ryzyka objęte portfelem.

Jednak w przypadku zobowiązań z tytułu ubezpieczeń na życie, gdy indywidualna ocena ryzyka w związku z zobowiązaniami wynikającymi dla osoby ubezpieczonej z umowy jest przeprowadzana w momencie zawarcia umowy oraz jeżeli oceny nie można powtórzyć przed dokonaniem zmiany składek lub świadczeń, ocena, czy składki w pełni odzwierciedlają ryzyko do celów lit. c), jest przeprowadzana przez zakłady ubezpieczeń lub zakłady reasekuracji na poziomie umowy.

Zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji nie uwzględniają ograniczeń jednostronnego prawa, o którym mowa w lit. a), b) i c) niniejszego ustępu, ani ograniczeń zakresu, w jakim składki lub świadczenia mogą zostać zmienione bez spowodowania zauważalnych skutków dla ekonomicznych aspektów umowy.

4.  Jeżeli zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji ma jednostronne prawo, o którym mowa w ust. 3, odnoszące się wyłącznie do części umowy, wówczas do tej części umowy stosuje się takie same zasady, jak określone w ust. 3.

5.   ►M6  Zobowiązania niezwiązane z już opłaconymi składkami nie wchodzą w zakres umowy ubezpieczenia lub reasekuracji, jeżeli spełnione są wszystkie następujące wymogi:

Do celów lit. a) i b) zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji nie uwzględniają pokrycia zdarzeń i gwarancji, które nie powodują zauważalnych skutków dla ekonomicznych aspektów umowy.

▼M6

6.  Jeżeli umowa ubezpieczenia lub reasekuracji może zostać rozdzielona na dwie części i jeżeli jedna z tych części spełnia wymogi określone w ust. 5 lit. a), b) i c), wszelkie zobowiązania z tej części umowy, które nie są związane z opłaconymi składkami, nie wchodzą w zakres umowy.

▼B

7.  Do celów ust. 3 zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji uznają, że składki w pełni odzwierciedlają ryzyka objęte portfelem zobowiązań ubezpieczeniowych lub reasekuracyjnych tylko wówczas, gdy nie występują okoliczności, w których wysokość świadczeń i kosztów płatnych w ramach portfela przekracza wysokość składek opłacanych w ramach portfela.

SEKCJA2

JAKOŚĆ DANYCH

Artykuł 19

Dane wykorzystywane do obliczania rezerw techniczno-ubezpieczeniowych

1.  Dane wykorzystywane do obliczania rezerw techniczno-ubezpieczeniowych uważa się za kompletne do celów art. 82 dyrektywy 2009/138/WE tylko wówczas, gdy spełnione są wszystkie następujące warunki:

2.  Dane wykorzystywane do obliczania rezerw techniczno-ubezpieczeniowych uważa się za dokładne do celów art. 82 dyrektywy 2009/138/WE tylko wówczas, gdy spełnione są wszystkie następujące warunki:

3.  Dane wykorzystywane do obliczania rezerw techniczno-ubezpieczeniowych uważa się za adekwatne do celów art. 82 dyrektywy 2009/138/WE tylko wówczas, gdy spełnione są wszystkie następujące warunki:

Do celów lit. b) błąd estymacji przy obliczaniu rezerw techniczno-ubezpieczeniowych uznaje się za istotny, jeżeli może on wpłynąć na proces decyzyjny lub ocenę użytkowników wyników obliczeń, w tym organów nadzoru.

4.  Zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji mogą wykorzystywać dane ze źródła zewnętrznego, jeśli oprócz wymogów określonych w ust. 1–4 spełnione są również wszystkie następujące wymogi:

Artykuł 20

Ograniczenia danych

W przypadku gdy dane są niezgodne z art. 19 zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji odpowiednio dokumentują ograniczenia danych, w tym sporządzają opis, czy w jaki sposób takie ograniczenia zostaną usunięte, oraz opis funkcji w ramach systemu zarządzania zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji odpowiedzialnych za ten proces. Przed dokonaniem korekt w celu usunięcia ograniczeń oryginalne dane powinny być odpowiednio zapisywane i przechowywane.

Artykuł 21

Odpowiednie wykorzystanie przybliżeń do obliczenia najlepszego oszacowania

Jeżeli zakłady ubezpieczeń lub zakłady reasekuracji posiadają niewystarczające dane odpowiedniej jakości, aby móc zastosować wiarygodną metodę aktuarialną, mogą one wykorzystać odpowiednie przybliżenia w celu obliczenia najlepszego oszacowania, o ile spełnione zostały wszystkie następujące wymogi:

SEKCJA 3

Metody obliczania rezerw techniczno-ubezpieczeniowych

Podsekcja 1

Założenia dotyczące obliczania rezerw techniczno-ubezpieczeniowych

Artykuł 22

Przepisy ogólne

1.  Założenia uznaje się za realistyczne do celów art. 77 ust. 2 dyrektywy 2009/138/WE tylko wówczas, gdy spełniają one wszystkie następujące warunki:

Do celów lit. c) zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji wykorzystują informacje specyficzne dla danego zakładu, w tym informacje dotyczące obsługi roszczeń i kosztów, tylko wówczas, gdy informacje te lepiej oddają charakterystykę portfela zobowiązań ubezpieczeniowych lub reasekuracyjnych niż informacje, które nie ograniczają się do konkretnego zakładu, lub gdy obliczenie rezerw techniczno-ubezpieczeniowych w sposób ostrożny, wiarygodny i obiektywny nie jest możliwe bez tych informacji.

2.  Założenia wykorzystuje się do celów art. 77 ust. 3 dyrektywy 2009/138/WE tylko wówczas, gdy spełniają one warunki określone w ust. 1 niniejszego artykułu.

3.  Zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji przyjmują założenia na temat przyszłych parametrów lub scenariuszy dotyczących rynków finansowych, które to parametry lub scenariusze są odpowiednie i zgodne z art. 75 dyrektywy 2009/138/WE. Jeżeli zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji korzystają z modelu do wyznaczenia projekcji przyszłych parametrów dotyczących rynków finansowych, model ten musi spełniać wszystkie następujące wymogi:

Artykuł 23

Przyszłe działania zarządu

1.  Założenia dotyczące przyszłych działań zarządu uznaje się za realistyczne do celów art. 77 ust. 2 dyrektywy 2009/138/WE tylko wówczas, gdy spełniają one wszystkie następujące warunki:

2.  Założenia dotyczące przyszłych działań zarządu są realistyczne i obejmują wszystkie następujące elementy:

Na żądanie organów nadzoru zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji są w stanie wyjaśnić wszelkie istotne odstępstwa od ppkt (i) i (ii) oraz, w przypadku gdy zmiany w założeniu dotyczącym przyszłych działań zarządu mają istotny wpływ na rezerwy techniczno-ubezpieczeniowe, przyczyny takiej wrażliwości i sposób jej uwzględnienia w procesie decyzyjnym zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji.

3.  Do celów ust. 1 zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji sporządzają wyczerpujący plan przyszłych działań zarządu, zatwierdzony przez organ administrujący, zarządzający lub nadzorczy zakładu ubezpieczeń i zakładu reasekuracji, który zawiera wszystkie następujące elementy:

4.  Założenia dotyczące przyszłych działań zarządu uwzględniają czas niezbędny do wdrożenia działań zarządu oraz wszelkie związane z nimi wydatki.

5.  System zapewniający przekazywanie informacji uznaje się za skuteczny do celów art. 41 ust. 1 dyrektywy 2009/138/WE tylko wówczas, gdy procedury sprawozdawcze, o których mowa w ust. 3 lit. g) niniejszego artykułu, obejmują przedłożenie organowi administrującemu, zarządzającemu lub nadzorczemu przynajmniej corocznej informacji.

Artykuł 24

Przyszłe świadczenia uznaniowe

Jeżeli przyszłe świadczenia uznaniowe zależą od aktywów posiadanych przez zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji, zakłady obliczają najlepsze oszacowanie na podstawie obecnie posiadanych aktywów oraz zakładają przyszłe zmiany alokacji swoich aktywów zgodnie z art. 23. Założenia dotyczące przyszłych stóp zwrotu z aktywów są spójne z odpowiednią strukturą terminową stopy procentowej wolnej od ryzyka, w tym, w stosownych przypadkach, z korektą dopasowującą, korektą z tytułu zmienności lub środkiem przejściowym związanym ze stopą procentową wolną od ryzyka, a także z wyceną aktywów zgodnie z art. 75 dyrektywy 2009/138/WE.

Artykuł 25

Oddzielne obliczanie przyszłych świadczeń uznaniowych

Przy obliczaniu rezerw techniczno-ubezpieczeniowych zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji oddzielnie określają wartość przyszłych świadczeń uznaniowych.

Artykuł 26

Zachowanie ubezpieczających

Przy określaniu prawdopodobieństwa, że ubezpieczający wykorzystają opcje umowne, w tym rezygnacje z umów i wykupy, zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji przeprowadzają analizę historycznego zachowania ubezpieczających oraz prospektywnie oceniają oczekiwane zachowanie ubezpieczających. Analiza ta uwzględnia wszystkie następujące elementy:

Nie zakłada się, że prawdopodobieństwo jest niezależne od elementów, o których mowa w lit. a)–d), chyba że istnieje empiryczny dowód potwierdzający takie założenie.

Podsekcja 2

Informacje stanowiące podstawę obliczania najlepszych oszacowań

Artykuł 27

Wiarygodność informacji

Informacje uznaje się za wiarygodne do celów art. 77 ust. 2 dyrektywy 2009/138/WE tylko wówczas, gdy zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji przedstawią dowody potwierdzające wiarygodność informacji pod względem ich spójności i obiektywności, wiarygodności źródła informacji oraz przejrzystości metod ich generowania i przetwarzania.

Subsekcja 3

Prognozy przepływów pieniężnych wykorzystywane w celu obliczenia najlepszego oszacowania

Artykuł 28

Przepływy pieniężne

Prognoza przepływów pieniężnych wykorzystywana przy obliczaniu najlepszego oszacowania obejmuje wszystkie następujące przepływy pieniężne w zakresie, w jakim przepływy te odnoszą się do obecnych umów ubezpieczenia i umów reasekuracji:

Artykuł 29

Oczekiwane przyszłe zmiany w środowisku zewnętrznym

Przy obliczaniu najlepszego oszacowania uwzględnia się oczekiwane przyszłe zmiany, które będą miały istotny wpływ na wpływy i wypływy środków pieniężnych niezbędne do uregulowania zobowiązań ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych w pełnym okresie ich trwania. W tym celu przyszłe zmiany obejmują zmiany demograficzne, prawne, medyczne, technologiczne, społeczne, środowiskowe i gospodarcze, w tym inflację, o której mowa w art. 78 pkt 2 dyrektywy 2009/138/WE.

Artykuł 30

Niepewność przepływów pieniężnych

Prognoza przepływów pieniężnych wykorzystywana przy obliczaniu najlepszego oszacowania ma uwzględniać, w sposób jawny lub dorozumiany, wszystkie niepewności przepływów pieniężnych, w tym wszystkie następujące właściwości:

Artykuł 31

Wydatki

1.  Prognoza przepływów pieniężnych wykorzystywana przy obliczaniu najlepszych oszacowań uwzględnia wszystkie następujące wydatki związane z ujętymi zobowiązaniami ubezpieczeniowymi i reasekuracyjnymi zakładów ubezpieczeń lub zakładów reasekuracji oraz wydatki, o których mowa w art. 78 pkt 1 dyrektywy 2009/138/WE:

Wydatki, o których mowa w lit. a)–d), uwzględniają wydatki ogólne poniesione w związku z obsługą zobowiązań ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych.

2.  Wydatki ogólne są alokowane w sposób realistyczny i obiektywny oraz spójnie w czasie do części najlepszego oszacowania, której dotyczą.

3.  Wydatki dotyczące umów reasekuracji i spółek celowych (podmiotów specjalnego przeznaczenia) są uwzględniane w obliczeniach najlepszego oszacowania brutto.

4.  Wydatki są prognozowane przy założeniu, że zakład będzie w przyszłości zawierał nowe umowy ubezpieczenia.

Artykuł 32

Opcje umowne i gwarancje finansowe

Przy obliczaniu najlepszego oszacowania zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji uwzględniają wszystkie następujące gwarancje i opcje oraz czynniki:

Artykuł 33

Waluta zobowiązania

Najlepsze oszacowanie oblicza się oddzielnie dla przepływów pieniężnych w różnych walutach.

Artykuł 34

Metody obliczeń

1.  Najlepsze oszacowanie oblicza się w sposób przejrzysty oraz zapewniający weryfikację metody obliczeń i wyników uzyskanych za jej pomocą przez wykwalifikowanego eksperta.

2.  Wybór aktuarialnych i statystycznych metod obliczania najlepszego oszacowania opiera się na ich adekwatności do celów odzwierciedlenia ryzyk, które wpływają na przepływy pieniężne oraz charakter zobowiązań ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych. Metody aktuarialne i statystyczne są zgodne z wszelkimi istotnymi danymi, które są dostępne do celów obliczenia najlepszego oszacowania, oraz wykorzystują te dane.

3.  W przypadku gdy metoda obliczeń opiera się na danych dotyczących zgrupowanych polis zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji zapewniają, aby grupowanie polis prowadziło do stworzenia jednorodnych grup ryzyka, które odpowiednio odzwierciedlają ryzyka z poszczególnych polis należących do tych grup.

4.  Zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji analizują, w jakim stopniu bieżąca wartość przepływów pieniężnych może zależeć zarówno od oczekiwanych rezultatów przyszłych zdarzeń i zmian, jak i od możliwych rozbieżności pomiędzy faktycznymi a oczekiwanymi rezultatami określonych scenariuszy.

5.  W przypadku gdy bieżąca wartość przepływów pieniężnych zależy od przyszłych zdarzeń i zmian, o których mowa w ust. 4, zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji stosują do obliczenia najlepszego oszacowania przepływów pieniężnych taką metodę, która odzwierciedla tego rodzaju zależności.

Artykuł 35

Jednorodne grupy ryzyka zobowiązań z tytułu ubezpieczeń na życie

Prognozy przepływów pieniężnych wykorzystywane przy obliczaniu najlepszych oszacowań dla zobowiązań z tytułu ubezpieczeń na życie wykonuje się oddzielnie dla każdej polisy. Jeśli osobne obliczenia dla każdej polisy stanowiłyby nadmierne obciążenie dla zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji, zakład ten może dokonać prognozy grupując polisy, pod warunkiem że grupowanie to spełnia wszystkie następujące wymogi:

Artykuł 36

Zobowiązania z tytułu ubezpieczeń innych niż ubezpieczenia na życie

1.  Najlepsze oszacowanie dla zobowiązań z tytułu ubezpieczeń innych niż ubezpieczenia na życie oblicza się oddzielnie dla rezerwy składek i rezerwy na niewypłacone odszkodowania i świadczenia.

2.  Rezerwa składek dotyczy przyszłych zdarzeń szkodowych objętych zobowiązaniami ubezpieczeniowymi i reasekuracyjnymi w granicy umowy, o których mowa w art. 18. Prognozy przepływów pieniężnych wykorzystywane w celu obliczenia rezerwy składek obejmują świadczenia, wydatki i składki związane z tymi zdarzeniami.

3.  Rezerwa na niewypłacone odszkodowania i świadczenia dotyczy zdarzeń szkodowych, które już wystąpiły, niezależnie od tego, czy roszczenia wynikające z tych zdarzeń zostały zgłoszone czy nie.

4.  Prognozy przepływów pieniężnych wykorzystywane w celu obliczenia rezerwy na niewypłacone odszkodowania i świadczenia obejmują świadczenia, wydatki i składki związane ze zdarzeniami, o których mowa w ust. 3.

Podsekcja 4

Margines ryzyka

Artykuł 37

Obliczanie marginesu ryzyka

1.  Margines ryzyka dla całego portfela zobowiązań ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych oblicza się według następującego wzoru:

gdzie:

Podstawową stopę procentową wolną od ryzyka r(t+1) wybiera się zgodnie z walutą stosowaną w sprawozdaniach finansowych zakładu ubezpieczeń i zakładu reasekuracji.

2.  Jeżeli zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji obliczają swój kapitałowy wymóg wypłacalności, korzystając z zatwierdzonego modelu wewnętrznego i stwierdzą, że model ten jest odpowiedni do obliczania kapitałowego wymogu wypłacalności, o którym mowa w art. 38 ust. 2, dla każdego punktu w czasie podczas okresu trwania zobowiązań ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji korzystają z modelu wewnętrznego przy obliczeniach wartości SCR(t), o których mowa w ust. 1.

3.  Zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji alokują margines ryzyka dla całego portfela zobowiązań ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych do linii biznesowych (grup ryzyka), o których mowa w art. 80 dyrektywy 2009/138/WE. Alokacja ta odzwierciedla odpowiednio udział linii biznesowych w kapitałowym wymogu wypłacalności, o którym mowa w art. 38 ust. 2, w okresie trwania całego portfela zobowiązań ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych.

Artykuł 38

Zakład odniesienia

1.  Obliczanie marginesu ryzyka opiera się na wszystkich następujących założeniach:

2.  W całym okresie trwania zobowiązań ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych przyjmuje się, że kapitałowy wymóg wypłacalności konieczny do pokrycia zobowiązań ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, o których mowa w art. 77 ust. 5 akapit pierwszy dyrektywy 2009/138/WE, jest równy kapitałowemu wymogowi wypłacalności zakładu odniesienia, przy założeniach określonych w ust. 1.

3.  Do celów ust. 1 ppkt (i) ryzyko uznaje się za istotne, jeżeli jego skutki dla obliczeń marginesu ryzyka mogą wpłynąć na proces decyzyjny lub ocenę użytkowników tych informacji, w tym organów nadzoru.

Artykuł 39

Stopa kosztu kapitału

Przyjmuje się, że stopa kosztu kapitału, o której mowa w art. 77 ust. 5 dyrektywy 2009/138/WE, wynosi 6 %.

Podsekcja 5

Obliczanie rezerw techniczno-ubezpieczeniowych łącznie

Artykuł 40

Okoliczności, w których rezerwy techniczno-ubezpieczeniowe obliczane są łącznie, oraz stosowane metody

1.  Do celów art. 77 ust. 4 akapit drugi dyrektywy 2009/138/WE wiarygodność ocenia się zgodnie z ust. 2 i 3 niniejszego artykułu, a rezerwy techniczno-ubezpieczeniowe wycenia się zgodnie z ust. 4 niniejszego artykułu.

2.  Odwzorowywanie przepływów pieniężnych uznaje się za wiarygodne, jeżeli przepływy pieniężne są odwzorowywane w kwotach i czasie, które odpowiadają ryzykom związanym z tymi przepływami pieniężnymi, oraz we wszystkich możliwych scenariuszach. Następujące przepływy pieniężne związane ze zobowiązaniami ubezpieczeniowymi lub reasekuracyjnymi nie są możliwe do wiarygodnego odwzorowania:

3.  Instrumenty finansowe uznaje się za instrumenty finansowe, dla których obserwowalna jest wiarygodna wartość rynkowa, jeżeli obrót tymi instrumentami finansowymi odbywa się na aktywnym, głębokim, płynnym i przejrzystym rynku. Aktywne rynki również spełniają warunki określone w art. 10 ust. 4.

4.  Zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji ustalają wartość rezerw techniczno-ubezpieczeniowych na podstawie ceny rynkowej instrumentów finansowych wykorzystywanych przy odwzorowywaniu.

PODSEKSJA 6

KWOTY NALEŻNE Z UMÓW REASEKURACJI I OD SPÓŁEK CELOWYCH (PODMIOTÓW SPECJALNEGO PRZEZNACZENIA)

Artykuł 41

Przepisy ogólne

1.  Kwoty należne z umów reasekuracji i od spółek celowych (podmiotów specjalnego przeznaczenia) oblicza się spójnie z granicami umów ubezpieczenia lub umów reasekuracji, do których odnoszą się te kwoty.

2.  Kwoty należne od spółek celowych (podmiotów specjalnego przeznaczenia), kwoty należne z umów reasekuracji ograniczonej, o których mowa w art. 210 dyrektywy 2009/138/WE, oraz kwoty należne z innych umów reasekuracji oblicza się oddzielnie. Kwoty należne od spółek celowych (podmiotów specjalnego przeznaczenia) nie mogą przekraczać zagregowanej maksymalnej ekspozycji na ryzyko danej spółki celowej (danego podmiotu specjalnego przeznaczenia) wobec zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji.

3.  Do celów obliczania kwot należnych z umów reasekuracji i od spółek celowych (podmiotów specjalnego przeznaczenia) przepływy pieniężne obejmują tylko płatności dotyczące rekompensaty za zdarzenia ubezpieczeniowe i nieuregulowanych roszczeń ubezpieczeniowych. Płatności dotyczące pozostałych zdarzeń lub uregulowanych roszczeń ubezpieczeniowych nie są rozpoznane jako kwoty należne z umów reasekuracji i od spółek celowych (podmiotów specjalnego przeznaczenia) ani inne elementy rezerw techniczno-ubezpieczeniowych. Jeżeli został złożony depozyt na przepływy pieniężne, kwoty należne są odpowiednio korygowane w celu uniknięcia podwójnego uwzlędniania aktywów i zobowiązań dotyczących depozytu.

4.  Kwoty należne z umów reasekuracji i od spółek celowych (podmiotów specjalnego przeznaczenia) dla zobowiązań z tytułu ubezpieczeń innych niż ubezpieczenia na życie oblicza się oddzielnie dla rezerw składek i rezerw na niewypłacone odszkodowania i świadczenia w następujący sposób:

5.  Jeżeli przepływy pieniężne od spółek celowych (podmiotów specjalnego przeznaczenia) do zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji nie zależą bezpośrednio od roszczeń wobec zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji dokonującego cesji ryzyka, kwoty należne od tych spółek celowych (podmiotów specjalnego przeznaczenia) na rzecz przyszłych roszczeń uwzględnia się jedynie w zakresie, w jakim można zweryfikować w ostrożny, wiarygodny i obiektywny sposób, że strukturalne niedopasowanie między roszczeniami a kwotami należnymi nie jest istotne.

Artykuł 42

Korekta z tytułu ryzyka niewykonania zobowiązania przez kontrahenta

1.  Korekty w celu uwzględnienia oczekiwanych strat wynikających z niewykonania zobowiązania przez kontrahenta, o których mowa w art. 81 dyrektywy 2009/138/WE, oblicza się oddzielnie od pozostałych należnych kwot.

2.  Korektę w celu uwzględnienia oczekiwanych strat wynikających z niewykonania zobowiązania przez kontrahenta oblicza się jako oczekiwaną obecną wartość zmiany przepływów pieniężnych kwot należnych od danego kontrahenta, wynikającą z niewykonania zobowiązania przez kontrahenta, w tym na skutek niewypłacalności lub sporu, w określonym momencie. W tym celu zmiana przepływów pieniężnych nie uwzględnia wpływu żadnych technik ograniczania ryzyka dotyczących ryzyka kredytowego kontrahenta, poza technikami ograniczania ryzyka opartymi na posiadaniu zabezpieczenia. Nieuwzględnione techniki ograniczania ryzyka rozpoznaje się osobno, bez zwiększania kwoty należnej z umów reasekuracji i od spółek celowych (podmiotów specjalnego przeznaczenia).

3.  Obliczenie, o którym mowa w ust. 2, uwzględnia możliwe przypadki niewykonania zobowiązania w ciągu całego okresu trwania umowy reasekuracji lub umowy ze spółką celową (podmiotem specjalnego przeznaczenia), a także to, czy i w jaki sposób prawdopodobieństwo niewykonania zobowiązania zmienia się w czasie. Obliczenie to będzie prowadzone osobno dla każdego kontrahenta i każdej linii biznesowej. W przypadku ubezpieczeń innych niż ubezpieczenia na życie obliczenie jest prowadzone osobno również dla rezerw składek i rezerw na niewypłacone odszkodowania i świadczenia.

4.  Średniej straty wynikającej z niewykonania zobowiązania przez kontrahenta, o której mowa w art. 81 dyrektywy 2009/138/WE, nie ocenia się poniżej 50 % kwot należnych, z wyłączeniem korekty, o której mowa w ust. 1, chyba że istnieje wiarygodna podstawa innej oceny.

5.  Prawdopodobieństwo niewykonania zobowiązania przez spółkę celową (podmiot specjalnego przeznaczenia) oblicza się na podstawie ryzyka kredytowego właściwego dla aktywów posiadanych przez spółkę celową (podmiot specjalnego przeznaczenia).

SEKCJA 4

Odpowiednia struktura terminowa stopy procentowej wolnej od ryzyka

Podsekcja 1

Przepisy ogólne

▼M6

Artykuł 43

Przepisy ogólne

1.  Stopy struktury terminowej podstawowej stopy procentowej wolnej od ryzyka spełniają wszystkie następujące kryteria:

Stopy odpowiedniej struktury terminowej stopy procentowej wolnej od ryzyka oblicza się oddzielnie dla każdej waluty i każdego terminu zapadalności, na podstawie wszelkich informacji i danych dotyczących danej waluty i danego terminu zapadalności.

2.  Techniki, specyfikacje danych i parametry wykorzystywane do ustalenia informacji technicznych dotyczących odpowiedniej struktury terminowej stopy procentowej wolnej od ryzyka, o których to informacjach mowa w art. 77e ust. 1 dyrektywy 2009/138/WE, w tym ostatecznej stopy forward, ostatniego terminu zapadalności, dla którego odpowiednia struktura terminowej stopy procentowej wolnej od ryzyka nie jest ekstrapolowana oraz czasu trwania jej zbieżności do ostatecznej stopy forward, są ustalane w sposób przejrzysty, ostrożny, wiarygodny, obiektywny oraz spójny w czasie.

3.  EIOPA informuje Komisję o wszelkich istotnych zmianach w danych wykorzystywanych do określenia informacji technicznych dotyczących odpowiedniej struktury terminowej stopy procentowej wolnej od ryzyka. Istotna zmiana oznacza każdą zmianę, która powoduje, że techniki, specyfikacje danych lub parametry stają się nieważne, w tym ostateczna stopa forward, ostatni termin zapadalności, dla którego podstawowa struktura terminowej stopy procentowej wolnej od ryzyka nie jest ekstrapolowana oraz czas jej zbieżności do ostatecznej stopy forward.

4.  W przypadku istotnej zmiany danych, o której mowa w ust. 3, EIOPA może przedłożyć Komisji wniosek zawierający takie zmiany w zakresie technik, specyfikacji danych lub parametrów, jakie są potrzebne, aby rozwiązać problem nieważności, i są proporcjonalne do przedmiotowej istotnej zmiany. Wnioskowi temu towarzyszy ocena stosowności i wpływu proponowanych zmian.

5.  Na wniosek Komisji EIOPA zmienia techniki, specyfikacje danych lub parametry, w tym ostateczną stopę forward, ostatni termin zapadalności, dla którego podstawowa struktura terminowej stopy procentowej wolnej od ryzyka nie jest ekstrapolowana oraz czas jej zbieżności do ostatecznej stopy forward, w celu zapewnienia, by stopy odpowiedniej struktury terminowej stopy procentowej wolnej od ryzyka ustalano w sposób przejrzysty, ostrożny, wiarygodny i obiektywny oraz spójny w czasie.

▼B

Podsekcja 2

Struktura terminowa podstawowej stopy procentowej wolnej od ryzyka

Artykuł 44

Odpowiednie instrumenty finansowe stosowane do określenia podstawowych stóp procentowych wolnych od ryzyka

1.  W odniesieniu do każdej waluty i każdego terminu zapadalności podstawowe stopy procentowe wolne od ryzyka określa się na podstawie stóp swapu stóp procentowych dla stóp procentowych danej waluty, skorygowanych o ryzyko kredytowe.

2.  W odniesieniu do każdej waluty, w przypadku terminów zapadalności, dla których stopy swapu stóp procentowych nie są dostępne na głębokich, płynnych i przejrzystych rynkach finansowych, do obliczenia podstawowych stóp procentowych wolnych od ryzyka stosuje się stopy obligacji skarbowych wyemitowanych w danej walucie, skorygowane o ryzyko kredytowe tych obligacji skarbowych, pod warunkiem że takie stopy obligacji skarbowych są dostępne na głębokich, płynnych i przejrzystych rynkach finansowych.

Artykuł 45

Korekta stóp swapu z tytułu ryzyka kredytowego

Korektę z tytułu ryzyka kredytowego, o którym mowa w art. 44 ust. 1, ustala się w sposób przejrzysty, ostrożny, wiarygodny i obiektywny oraz spójny w czasie. Korektę określa się na podstawie różnicy między stopami uwzględniającymi ryzyko kredytowe odzwierciedlone w zmiennych stopach swapów stopy procentowej a stopami swapów indeksowanymi stopą jednodniową o takim samym terminie zapadalności, jeżeli obydwie stopy są dostępne na głębokich, płynnych i przejrzystych rynkach finansowych. Obliczenie korekty opiera się na 50 % średniej tej różnicy w okresie jednego roku. Korekta nie może być mniejsza niż 10 punktów bazowych, ani większa niż 35 punktów bazowych.

Artykuł 46

Ekstrapolacja

1.  Zasady stosowane przy ekstrapolacji odpowiedniej struktury terminowej stopy procentowej wolnej od ryzyka są takie same dla wszystkich walut. To samo dotyczy określania najdłuższych terminów zapadalności, dla których można zaobserwować stopy procentowe na głębokim, płynnym i przejrzystym rynku, oraz mechanizmu zapewniającego płynne zbliżanie się do ostatecznej stopy forward.

2.  Jeżeli zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji stosują art. 77d dyrektywy 2009/138/WE, ekstrapolację stosuje się do stóp procentowych wolnych od ryzyka, z uwzględnieniem korekty z tytułu zmienności, o której mowa w tym artykule.

3.  Jeżeli zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji stosują art. 77b dyrektywy 2009/138/WE, ekstrapolacja opiera się na stopach procentowych wolnych od ryzyka bez korekty dopasowującej. Korektę dopasowującą, o której mowa w tym artykule, stosuje się do ekstrapolowanych stóp procentowych wolnych od ryzyka.

Artykuł 47

Ostateczna stopa forward

1.  W odniesieniu do każdej waluty ostateczna stopa forward, o której mowa w art. 46 ust. 1, jest stabilna w czasie i zmienia się jedynie z powodu zmian długoterminowych oczekiwań. Metoda obliczania ostatecznej stopy forward jest jasno określona, aby zapewnić wykonywanie przez zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji obliczeń dla różnych scenariuszy. Ustala się ją w sposób przejrzysty, ostrożny, wiarygodny i obiektywny oraz spójny w czasie.

2.  W odniesieniu do każdej waluty ostateczna stopa forward uwzględnia oczekiwania dotyczące długoterminowej realnej stopy procentowej oraz oczekiwanej inflacji, pod warunkiem że oczekiwania te można określić dla danej waluty w sposób wiarygodny. Ostateczna stopa forward nie może obejmować premii terminowej w celu odzwierciedlenia dodatkowego ryzyka utrzymywania inwestycji długoterminowych.

Artykuł 48

Struktura terminowa podstawowej stopy procentowej wolnej od ryzyka dla walut powiązanych z euro

1.  W przypadku waluty powiązanej z euro strukturę terminową podstawowej stopy procentowej wolnej od ryzyka dla euro, skorygowaną o ryzyko walutowe, można stosować w celu obliczenia najlepszego oszacowania w odniesieniu do zobowiązań ubezpieczeniowych lub reasekuracyjnych wyrażonych w danej walucie, pod warunkiem że spełnione są wszystkie następujące warunki:

Do celów lit. c) należy uwzględnić zasoby finansowe stron będących gwarantami powiązania walut.

2.  Korekta ryzyka walutowego jest ujemna i odpowiada kosztom zabezpieczenia przed ryzykiem spadku wartości powiązanej waluty inwestycji denominowanej w euro na skutek zmiany poziomu kursu wymiany euro i powiązanej waluty. Korekta jest taka sama w przypadku wszystkich zakładów ubezpieczeń i zakładów reasekuracji.

Podsekcja 3

Korekta z tytułu zmienności

Artykuł 49

Portfele referencyjne

1.  Portfele referencyjne, o których mowa w art. 77d ust. 2 i 4 dyrektywy 2009/138/WE, określa się w sposób przejrzysty, ostrożny, wiarygodny i obiektywny oraz spójny w czasie. Metody stosowane przy określaniu portfeli referencyjnych są takie same dla wszystkich walut i państw.

2.  W odniesieniu do każdej waluty i każdego państwa aktywa portfela referencyjnego wycenia się zgodnie z art. 10 ust. 1 i jest wymagane, aby były one w obrocie na rynkach, które — z wyjątkiem okresów zaburzeń płynności — spełniają kryteria określone w art. 40 ust. 3. Instrumenty finansowe będące w obrocie na rynkach, które tymczasowo nie spełniają kryteriów określonych w art. 40 ust. 3, mogą zostać włączone do portfela tylko wówczas, gdy oczekuje się, że w rozsądnym terminie rynek będzie ponownie spełniał kryteria.

3.  W odniesieniu do każdej waluty i każdego państwa portfel referencyjny aktywów spełnia wszystkie następujące wymogi:

Do celów lit. a) i b) inwestycje zakładów ubezpieczeń i zakładów reasekuracji w przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania oraz inne inwestycje w formie funduszy traktuje się jako inwestycje w aktywa bazowe.

Artykuł 50

Wzór do obliczania spreadu leżącego u podstaw korekty z tytułu zmienności

W odniesieniu do każdej waluty i każdego państwa spread, o którym mowa w art. 77d ust. 2 i 4 dyrektywy 2009/138/WE, jest równy:

gdzie:

Do celów niniejszego artykułu „obligacje skarbowe” oznaczają ekspozycje wobec rządów centralnych i banków centralnych.

Artykuł 51

Spread skorygowany o ryzyko

Część średniego spreadu dla danej waluty związaną z realistyczną oceną oczekiwanych strat, nieoczekiwanego ryzyka kredytowego lub każdego innego ryzyka, o którym mowa w art. 77d ust. 3 i 4 dyrektywy 2009/138/WE, oblicza się w taki sam sposób jak spread bazowy, o którym mowa w art. 77c ust. 2 dyrektywy 2009/138/WE i art. 54 niniejszego rozporządzenia.

Podsekcja 4

Korekta dopasowująca

Artykuł 52

Szok dla ryzyka śmiertelności

1.  Szok dla ryzyka śmiertelności, o którym mowa w art. 77b ust. 1 lit. f) dyrektywy 2009/138/WE, jest to bardziej niekorzystny pod względem wpływu na podstawowe środki własne scenariusz spośród dwóch następujących scenariuszy:

2.  Do celów ust. 1 wzrost współczynników umieralności ma zastosowanie jedynie wobec tych polis ubezpieczeniowych, w przypadku których wzrost współczynników umieralności prowadzi do zwiększenia rezerw techniczno-ubezpieczeniowych, z uwzględnieniem wszystkich następujących założeń:

3.  W odniesieniu do zobowiązań reasekuracyjnych identyfikacja polis, w przypadku których rezerwy techniczno-ubezpieczeniowe zostają zwiększone w związku ze wzrostem współczynników umieralności, ma zastosowanie jedynie wobec bazowych polis ubezpieczeniowych i przeprowadza się ją zgodnie z ust. 2.

Artykuł 53

Obliczanie korekty dopasowującej

1.  Do celów obliczeń, o których mowa w art. 77c ust. 1 lit. a) dyrektywy 2009/138/WE, zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji uwzględniają wyłącznie wyznaczone aktywa, których oczekiwane przepływy pieniężne mają odwzorowywać przepływy pieniężne portfela zobowiązań ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, z wyłączeniem ewentualnej nadwyżki aktywów. „Oczekiwany przepływ pieniężny” składnika aktywów oznacza przepływ pieniężny składnika aktywów skorygowany o prawdopodobieństwo niewykonania zobowiązania dotyczącego składnika aktywów, które odpowiada elementowi spreadu bazowego określonego w art. 77c ust. 2 lit. a) ppkt (i) dyrektywy 2009/138/WE, lub — jeżeli na podstawie statystyk dotyczących przypadków niewykonania zobowiązań nie można określić wiarygodnego spreadu kredytowego — oznacza część długoterminowej średniej wartości spreadu ponad stopę procentową wolną od ryzyka, o której mowa w art. 77c ust. 2 lit. b) i c) tej dyrektywy.

2.  Odliczanie spreadu bazowego, o którym mowa w art. 77c ust. 1 lit. b) dyrektywy 2009/138/WE, od wyniku obliczeń określonych w art. 77c ust. 1 lit. a) tej dyrektywy obejmuje wyłącznie część spreadu bazowego, która nie została jeszcze odzwierciedlona w korekcie przepływów pieniężnych w wyznaczonym portfelu aktywów, o którym mowa w ust. 1 niniejszego artykułu.

Artykuł 54

Obliczanie spreadu bazowego

1.  Spread bazowy, o którym mowa w art. 77c ust. 2 jest obliczany w sposób przejrzysty, ostrożny, wiarygodny i obiektywny oraz spójny w czasie; obliczenie opiera się na odpowiednich indeksach, o ile są dostępne. Metody obliczania spreadu bazowego obligacji są takie same dla każdej waluty i każdego państwa, natomiast mogą różnić się w przypadku obligacji skarbowych i innych obligacji.

2.  Obliczanie spreadu kredytowego, o którym mowa w art. 77c ust. 2 lit. a) ppkt (i) dyrektywy 2009/138/WE, opiera się na założeniu, że w przypadku niewykonania zobowiązania można odzyskać 30 % wartości rynkowej.

3.  Długoterminowa średnia, o której mowa w art. 77c ust. 2 lit. b) i c) dyrektywy 2009/138/WE, opiera się na danych odnoszących do ostatnich 30 lat. Jeżeli część takich danych jest niedostępna, zastępuje się je danymi konstruowanymi. Dane konstruowane opierają się na dostępnych i wiarygodnych danych odnoszących się do ostatnich 30 lat. Dane, które nie są wiarygodne, zastępuje się danymi konstruowanymi, z wykorzystaniem tej metody. Dane konstruowane opierają się na ostrożnych założeniach.

4.  Oczekiwana strata, o której mowa w art. 77c ust. 2 lit. a) ppkt (ii) dyrektywy 2009/138/WE, odpowiada ważonej prawdopodobieństwem stracie ponoszonej przez zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji w przypadku obniżenia stopnia jakości kredytowej składnika aktywów i dokonanego następnie niezwłocznie zastąpienia tego składnika aktywów. Obliczanie oczekiwanych strat opiera się na założeniu, że zastępujący składnik aktywów spełnia wszystkie następujące kryteria:

SEKCJA 5

Linie biznesowe

Artykuł 55

Linie biznesowe

1.  Linie biznesowe (grupy ubezpieczeń), o których mowa w art. 80 dyrektywy 2009/138/WE, są określone w załączniku I do niniejszego rozporządzenia.

2.  Przypisanie zobowiązania ubezpieczeniowego lub reasekuracyjnego do linii biznesowej odzwierciedla charakter ryzyka związanego z tym zobowiązaniem. Forma prawna zobowiązania nie powinna rozstrzygać automatycznie o charakterze ryzyka.

3.  O ile stosowane techniki odpowiadają charakterowi ryzyka związanego ze zobowiązaniem, zobowiązania z tytułu ubezpieczeń zdrowotnych opierających się na podobnych technikach jak ubezpieczenia na życie przydziela się do linii biznesowych ubezpieczeń na życie, a zobowiązania z tytułu ubezpieczeń zdrowotnych opierających się na podobnych technikach jak ubezpieczenia inne niż ubezpieczenia na życie przypisuje się do linii biznesowych ubezpieczeń innych niż ubezpieczenia na życie.

4.  Jeżeli zobowiązań ubezpieczeniowych wynikających z działań, o których mowa w art. 2 ust. 3 lit. b) dyrektywy 2009/138/WE, nie można wyraźnie przypisać do linii biznesowych określonych w załączniku I do niniejszego rozporządzenia na podstawie ich charakteru, włącza się je do linii biznesowej 32 określonej w tym załączniku.

5.  Jeżeli umowa ubezpieczenia lub umowa reasekuracji pokrywa ryzyka właściwe dla ubezpieczeń na życie i ubezpieczeń innych niż ubezpieczenia na życie, zobowiązania ubezpieczeniowe lub reasekuracyjne są dzielone na część związaną z ubezpieczeniami na życie i część związaną z ubezpieczeniami innymi niż ubezpieczenia na życie.

6.  Jeżeli umowa ubezpieczenia lub umowa reasekuracji pokrywa ryzyka właściwe dla linii biznesowych określonych w załączniku I do niniejszego rozporządzenia, zobowiązania ubezpieczeniowe lub reasekuracyjne są dzielone, w miarę możliwości, na odpowiednie linie biznesowe.

7.  Jeżeli umowa ubezpieczenia lub umowa reasekuracji obejmuje zobowiązania z tytułu ubezpieczeń zdrowotnych lub zobowiązania reasekuracyjne oraz inne zobowiązania ubezpieczeniowe lub reasekuracyjne, zobowiązania te są dzielone, w miarę możliwości.

SEKCJA 6

Proporcjonalność i uproszczenia

Artykuł 56

Proporcjonalność

1.  Zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji stosują takie metody obliczania rezerw techniczno-ubezpieczeniowych, które są proporcjonalne do charakteru, skali i złożoności ryzyk leżących u podstaw ich zobowiązań ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych.

2.  Przy określaniu, czy metoda obliczania rezerw techniczno-ubezpieczeniowych jest proporcjonalna, zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji dokonują oceny obejmującej:

3.  Ocena, o której mowa w ust. 2 lit. a), obejmuje wszystkie ryzyka mające wpływ na kwotę, czas lub wartość wpływów i wypływów pieniężnych koniecznych do uregulowania zobowiązań ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych w całym okresie ich trwania. Do celów obliczania marginesu ryzyka ocena obejmuje wszystkie ryzyka, o których mowa w art. 38 ust. 1 ppkt (i), w całym okresie trwania zobowiązań ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych. Ocena ma ograniczać się do ryzyk, które są istotne dla danej części obliczeń rezerw techniczno-ubezpieczeniowych, do których stosuje się daną metodę.

4.  Metodę uznaje się za nieproporcjonalną do charakteru, skali i złożoności ryzyk, jeżeli błąd, o którym mowa w ust. 2 lit. b), prowadzi do błędnego przedstawienia rezerw techniczno-ubezpieczeniowych lub ich składników, które mogłoby mieć wpływ na decyzję lub ocenę zamierzonego użytkownika informacji dotyczących wartości rezerw techniczno-ubezpieczeniowych, chyba że spełniony jest jeden z następujących warunków:

Artykuł 57

Uproszczone obliczenia kwot należnych z umów reasekuracji i od spółek celowych (podmiotów specjalnego przeznaczenia)

1.  Nie naruszając przepisów art. 56 niniejszego rozporządzenia zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji mogą obliczyć kwoty należne z umów reasekuracji i od spółek celowych (podmiotów specjalnego przeznaczenia) przed skorygowaniem tych kwot w celu uwzględnienia oczekiwanych strat wynikających z niewykonania zobowiązania przez kontrahenta, jako różnicę między następującymi oszacowaniami:

2.  Zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji mogą korzystać z metod określania najlepszego oszacowania na udziale własnym bez korekty na podstawie najlepszego oszacowania brutto bez jawnej prognozy przepływów pieniężnych leżących u podstaw kwot należnych z umów reasekuracji i od spółek celowych (podmiotów specjalnego przeznaczenia). Zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji obliczają najlepsze oszacowanie na udziale własnym bez korekty na poziomie jednorodnych grup ryzyka. Każda z tych jednorodnych grup ryzyka obejmuje nie więcej niż jedną umowę reasekuracji lub spółkę celową (podmiot specjalnego przeznaczenia), chyba że dane umowy reasekuracji lub spółki celowe (podmioty specjalnego przeznaczenia) zapewniają przeniesienie jednorodnych ryzyk.

Artykuł 58

Uproszczone obliczenia marginesu ryzyka

Nie naruszając przepisów art. 56 zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji mogą stosować metody uproszczone przy obliczaniu marginesu ryzyka, w tym jedną lub kilka z następujących metod:

Artykuł 59

Obliczenia marginesu ryzyka w ciągu roku obrachunkowego

Nie naruszając przepisów art. 56 zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji mogą wyznaczyć margines ryzyka na potrzeby obliczeń kwartalnych w oparciu o wynik wcześniejszych obliczeń marginesu ryzyka bez jawnego obliczenia wzoru, o którym mowa w art. 37 ust. 1.

Artykuł 60

Uproszczone obliczenia najlepszego oszacowania dla zobowiązań ubezpieczeniowych obejmujących mechanizm korekty składek

Nie naruszając przepisów art. 56, zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji mogą obliczać najlepsze oszacowanie zobowiązań z tytułu ubezpieczeń na życie obejmujących mechanizm, zgodnie z którym zakład ubezpieczeń ma prawo lub obowiązek skorygowania przyszłych składek z tytułu umowy ubezpieczenia w celu odzwierciedlenia istotnych zmian w oczekiwanym poziomie roszczeń i kosztów (mechanizm korekty składek), przy wykorzystaniu prognoz przepływów pieniężnych, które zakładają, że zmiany poziomu roszczeń i kosztów występują jednocześnie z korektą składek i które prowadzą do przepływu pieniężnego netto równemu zero, pod warunkiem że spełnione są wszystkie następujące warunki:

Artykuł 61

Uproszczone obliczenia korekty z tytułu ryzyka niewykonania zobowiązania przez kontrahenta

Nie naruszając przepisów art. 56 niniejszego rozporządzenia, zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji mogą obliczać korektę w celu uwzględnienia oczekiwanych strat z tytułu niewykonania zobowiązania przez kontrahenta, o której mowa w art. 81 dyrektywy 2009/138/WE, w odniesieniu do określonego kontrahenta i jednorodnej grupy ryzyka według następującego wzoru:

gdzie:

ROZDZIAŁ IV

ŚRODKI WŁASNE

SEKCJA 1

Określenie środków własnych

Podsekcja 1

Zgoda organów nadzoru dotycząca uzupełniających środków własnych

Artykuł 62

Ocena wniosku

1.  Do celów oceny, o której mowa w art. 90 ust. 4 dyrektywy 2009/138/WE, organy nadzoru uwzględniają wszystkie następujące elementy:

2.  Organy nadzoru oceniają również, czy została zachowana zgodność z art. 90 dyrektywy 2009/138/WE, biorąc pod uwagę szereg okoliczności, w których może nastąpić wezwanie do opłacenia danej pozycji w celu pokrycia strat.

3.  W przypadku gdy zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji występuje o zatwierdzenie metody określenia kwoty każdej pozycji uzupełniających środków własnych, organy nadzoru oceniają, czy wdrożone przez zakład procesy regularnej walidacji metody pozwalają na zapewnienie, by kwota uzyskana w rezultacie zastosowania tej metody odzwierciedlała bieżącą zdolność pozycji do pokrycia strat.

4.  Oprócz wymogów określonych w ust. 1–3 organy nadzoru przeprowadzają również ocenę wniosku o zatwierdzenie uzupełniających środków własnych na podstawie kryteriów określonych w art. 63, 64 i 65.

Artykuł 63

Ocena wniosku — status kontrahentów

1.  Do celów oceny możliwości kontrahentów pod względem płatności, o której mowa w art. 90 ust. 4 lit. a) dyrektywy 2009/138/WE, organy nadzoru uwzględniają wszystkie następujące elementy:

2.  W odniesieniu do ust. 1 lit. a) organy nadzoru oceniają ryzyko niewykonania zobowiązania przez kontrahentów na podstawie badania prawdopodobieństwa niewykonania zobowiązania przez kontrahentów oraz straty z tytułu niewykonania zobowiązania, biorąc przy tym pod uwagę następujące kryteria:

3.  W odniesieniu do ust. 1 lit. b) organy nadzoru oceniają sytuację kontrahentów w zakresie płynności, biorąc pod uwagę wszystkie następujące elementy:

4.  Do celów oceny gotowości kontrahentów do płatności, o której mowa w art. 90 ust. 4 lit. a) dyrektywy 2009/138/WE, organy nadzoru uwzględniają wszystkie następujące elementy:

5.  Oceniając możliwości płatności i gotowość do płatności kontrahentów organy nadzoru uwzględniają wszelkie pozostałe czynniki związane ze statusem kontrahentów, w tym w odpowiednim przypadku, model biznesowy zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji.

6.  W przypadku gdy pozycja uzupełniających środków własnych dotyczy grupy kontrahentów, ograny nadzoru oraz zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji mogą przeprowadzić ocenę statusu grupy kontrahentów, jak gdyby chodziło o pojedynczego kontrahenta, pod warunkiem że spełnione są wszystkie następujące warunki:

7.  Kontrahent może zostać uznany za znacznego, jeżeli status tego pojedynczego kontrahenta może w istotny sposób wpływać na ocenę możliwości płatności i gotowości do płatności grupy kontrahentów.

Artykuł 64

Ocena wniosku — możliwości uzyskania środków

Do celów oceny możliwości uzyskania środków, o której mowa w art. 90 ust. 4 lit. b) dyrektywy 2009/138/WE, organy nadzoru uwzględniają wszystkie następujące elementy:

Artykuł 65

Ocena wniosku — informacje na temat rezultatów wcześniejszych wezwań

Do celów oceny informacji na temat rezultatów wcześniejszych wezwań, o których mowa w art. 90 ust. 4 lit. c) dyrektywy 2009/138/WE, organy nadzoru uwzględniają wszystkie następujące elementy:

Artykuł 66

Określenie kwoty odnoszącej się do nieograniczonej kwoty uzupełniających środków własnych

1.  Organy nadzoru nie zatwierdzą nieograniczonej kwoty uzupełniających środków własnych.

2.  W przypadku zatwierdzenia kwoty uzupełniających środków własnych przez organy nadzoru decyzja tych organów wskazuje, czy zatwierdzona kwota jest kwotą, o którą wnioskował zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji, czy też kwotą niższą od wnioskowanej.

Artykuł 67

Określenie kwoty oraz przedziału czasowego odnoszącego się do zatwierdzenia metody

W przypadku zatwierdzenia przez organy nadzoru metody określania kwoty każdej pozycji uzupełniających środków własnych, decyzja organów nadzoru powinna określać wszystkie następujące elementy:

Podsekcja 2

Traktowanie udziałów kapitałowych w odniesieniu do określania środków własnych

Artykuł 68

Traktowanie udziałów kapitałowych w odniesieniu do określania podstawowych środków własnych

1.  Do celów określania podstawowych środków własnych zakładów ubezpieczeń i zakładów reasekuracji kwotę podstawowych środków własnych, o których mowa w art. 88 dyrektywy 2009/138/WE, pomniejsza się o pełną wartość udziałów kapitałowych, o których mowa w art. 92 ust. 2 wspomnianej dyrektywy, posiadanych w instytucjach kredytowych i instytucjach finansowych, które przekraczają 10 % wartości pozycji wymienionych w art. 69 lit. a) ppkt (i), (ii), (iv) oraz (vi).

2.  Do celów określania podstawowych środków własnych zakładów ubezpieczeń i zakładów reasekuracji kwotę podstawowych środków własnych, o których mowa w art. 88 dyrektywy 2009/138/WE, pomniejsza się o część wartości wszystkich udziałów kapitałowych, o których mowa w art. 92 ust. 2 wspomnianej dyrektywy, posiadanych w instytucjach kredytowych i instytucjach finansowych, innych niż udziały, o których mowa w ust. 1, które przekraczają 10 % wartości pozycji wymienionych w art. 69 lit. a) ppkt (i), (ii), (iv) oraz (vi).

▼M1

3.  Niezależnie od ust. 1 i 2 zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji nie odliczają strategicznych udziałów kapitałowych, o których mowa w art. 171, ujętych w obliczeniach do celów ustalenia wypłacalności grupy na podstawie metody 1 określonej w załączniku I do dyrektywy 2002/87/WE lub na podstawie metody 1 określonej w art. 230 dyrektywy 2009/138/WE.

▼B

4.  Odliczenia określone w ust. 2 stosuje się proporcjonowanie do wszystkich udziałów kapitałowych, o których mowa we wspomnianym ustępie.

5.  Odliczeń określonych w ust. 1 i 2 dokonuje się z odpowiedniej kategorii, w której udział kapitałowy powiększył wartość środków własnych jednostek powiązanych w następujący sposób:

SEKCJA 2

Klasyfikacja środków własnych

Artykuł 69

Kategoria 1 — Wykaz pozycji środków własnych

Niżej wymienione pozycje podstawowych środków własnych uznaje się za posiadające w znacznym stopniu cechy określone w art. 93 ust. 1 lit. a) i b) dyrektywy 2009/138/WE, przy uwzględnieniu czynników określonych w art. 93 ust. 2 wspomnianej dyrektywy, oraz klasyfikuje się je do kategorii 1, jeśli posiadają wszystkie cechy określone w art. 71:

Artykuł 70

Rezerwa uzgodnieniowa

1.  Rezerwa uzgodnieniowa, o której mowa w art. 69 lit. a) ppkt (vi), jest równa nadwyżce aktywów nad zobowiązaniami ogółem, pomniejszonej o wszystkie następujące elementy:

2.  Nadwyżka aktywów nad zobowiązaniami, o której mowa w ust. 1, obejmuje kwotę odpowiadającą oczekiwanemu zyskowi z przyszłych składek, określonym w art. 260 ust. 2.

3.  Stwierdzenie, czy i w jakim stopniu rezerwa uzgodnieniowa wykazuje cechy określone w art. 71, nie obejmuje oceny cech aktywów i zobowiązań uwzględnionych w obliczeniach nadwyżki aktywów nad zobowiązaniami lub pozycji bazowych w sprawozdaniu finansowym zakładu.

Artykuł 71

Kategoria 1 — Cechy decydujące o klasyfikacji

1.  Cechy, o których mowa w art. 69, są następujące:

2.  Do celów niniejszego artykułu wymiany lub zamiany pozycji podstawowych środków własnych kategorii 1 na inną pozycję środków własnych kategorii 1 bądź spłaty lub wykupu pozycji podstawowych środków własnych kategorii 1 z zysków z nowej pozycji środków własnych o co najmniej takich samych cechach jakościowych nie należy poczytywać za spłatę lub wykup, jeżeli wymiana, zamiana, spłata lub wykup wymaga zatwierdzenia przez organ nadzoru.

3.  Do celów ust. 1 lit. n), w przypadku pozycji podstawowych środków własnych, o których mowa w art. 69 lit. a) ppkt (i) oraz (ii) pełna elastyczność w odniesieniu do wypłat jest zapewniona w przypadku, gdy spełnione są wszystkie następujące warunki:

4.  Do celów ust. 1 lit. n), w przypadku pozycji podstawowych środków własnych, o których mowa w art. 69 lit. a) ppkt (iii) oraz lit. b) pełna elastyczność w odniesieniu do wypłat jest zapewniona w przypadku, gdy spełnione są wszystkie następujące warunki:

5.  Do celów ust. 1 lit. e) ppkt (i) od kwoty nominalnej lub kwoty głównej pozycji podstawowych środków własnych należy dokonać wszystkich następujących odliczeń:

▼M6

5a.  Do celów ust. 1 lit. e) ppkt (i) postanowienia regulujące odliczenia od kwoty nominalnej lub kwoty głównej pozycji podstawowych środków własnych zawierają wszystkie następujące elementy:

▼B

6.  Do celów ust. 1 lit. e) ppkt (ii), postanowienia regulujące zamianę na pozycje podstawowych środków własnych wymienione w art. 69 lit. a) ppkt (i) lub (ii) powinny określać następujące elementy:

▼M6

6a.  Do celów ust. 1 lit. e) ppkt (ii) postanowienia regulujące zamianę na pozycje podstawowych środków własnych wymienione w art. 69 lit. a) ppkt (i) lub (ii) zawierają wszystkie następujące elementy:

▼B

7.  Kwota nominalna lub kwota główna pozycji podstawowych środków własnych pokrywa straty w przypadku wystąpienia zdarzenia inicjującego. Zdolności do pokrycia strat wynikającej z wstrzymania lub zmniejszenia wypłat nie należy uważać za wystarczającą do uznania za główny mechanizm pokrywania strat w rozumieniu ust. 1 lit. e).

8.  Zdarzenie inicjujące, o którym mowa w ust. 1 lit. e), stanowi istotną niezgodność z kapitałowym wymogiem wypłacalności.

Do celów niniejszego ustępu niezgodność z kapitałowym wymogiem wypłacalności uważa się za istotną, jeśli został spełniony dowolny z następujących warunków:

Zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji mogą określić w przepisach regulujących dany instrument co najmniej jedno zdarzenie inicjujące oprócz tego, o którym mowa w lit. a)–c).

9.  Do celów ust. 1 lit. d), j) i l) odniesienia do kapitałowego wymogu wypłacalności należy poczytywać za odniesienia do minimalnego wymogu kapitałowego, ilekroć niezgodność z minimalnym wymogiem kapitałowym wystąpi przed wystąpieniem niezgodności z kapitałowym wymogiem wypłacalności.

▼M6

10.  Niezależnie od określonego w ust. 1 lit. e) wymogu uruchomienia głównego mechanizmu pokrywania strat w przypadku wystąpienia zdarzenia inicjującego określonego w ust. 8, pozycja podstawowych środków własnych nie musi prowadzić do uruchomienia głównego mechanizmu pokrywania strat w przypadku wystąpienia tego zdarzenia, jeżeli wszystkie poniższe warunki są spełnione:

11.  Niezależnie od wymogu w ust. 1 lit. f) ppkt (ii) pozycja podstawowych środków własnych może umożliwiać spłatę lub wykup wcześniej niż po tym okresie, jeżeli spełnione są wszystkie następujące warunki:

▼B

Artykuł 72

Kategoria 2 — Podstawowe środki własne — wykaz pozycji środków własnych

Niżej wymienione pozycje podstawowych środków własnych uznaje się za posiadające w znacznym stopniu cechy określone w art. 93 ust. 1 lit. b) dyrektywy 2009/138/WE, przy uwzględnieniu czynników określonych w art. 93 ust. 2 tej dyrektywy, oraz klasyfikuje się do kategorii 2, jeśli następujące pozycje posiadają wszystkie cechy określone w art. 73:

Artykuł 73

Kategoria 2 — Podstawowe środki własne kategorii — cechy decydujące o klasyfikacji

1.   ►M1  Cechy, o których mowa w art. 72, są wymienione w lit. a)–i) lub w lit. j): ◄

Niezależnie od lit. f) pozycja podstawowych środków własnych może dopuszczać spłatę lub wykup, kiedy zachodzi niezgodność z kapitałowym wymogiem wypłacalności bądź spłata lub wykup prowadziłby do takiej niezgodności, wyłącznie wówczas gdy zostaną spełnione wszystkie następujące warunki:

2.  Do celów niniejszego artykułu wymiany lub zamiany pozycji podstawowych środków własnych na inną pozycję podstawowych środków własnych kategorii 1 lub kategorii 2 bądź spłaty lub wykupu pozycji podstawowych środków własnych kategorii 2 z zysków z nowej pozycji podstawowych środków własnych o co najmniej takich samych cechach jakościowych nie należy poczytywać za spłatę lub wykup, jeżeli wymiana, zamiana, spłata lub wykup wymaga zatwierdzenia przez organ nadzoru.

3.  Do celów ust. 1 lit. f) i g) odniesienia do kapitałowego wymogu wypłacalności należy poczytywać za odniesienia do minimalnego wymogu kapitałowego, ilekroć niezgodność z minimalnym wymogiem kapitałowym wystąpi przed wystąpieniem niezgodności z kapitałowym wymogiem wypłacalności.

4.  Do celów ust. 1 lit. e) zakłady powinny rozważyć bodźce do wykupu w formie podwyższenia stopy procentowej powiązanego z opcją sprzedaży, ograniczoną kiedy podwyższenie stopy przyjmuje formę pojedynczego podwyższenia stopy kuponu i skutkuje zwiększeniem stopy początkowej, nie większej niż wyższa z poniższych kwot:

▼M6

5.  Niezależnie od wymogu w ust. 1 lit. c) pozycja podstawowych środków własnych może umożliwiać spłatę lub wykup przed upływem 5 lat, jeżeli spełnione są wszystkie następujące warunki:

▼B

Artykuł 74

Kategoria 2 — Uzupełniające środki własne — wykaz pozycji środków własnych

Bez uszczerbku dla art. 96 dyrektywy 2009/138/WE niżej wymienione pozycje uzupełniających środków własnych uznaje się za posiadające w znacznym stopniu cechy określone w art. 93 ust. 1 lit. b) dyrektywy 2009/138/WE, przy uwzględnieniu czynników określonych w art. 93 ust. 2 tej dyrektywy, oraz klasyfikuje się do kategorii 2, jeśli następujące pozycje posiadają wszystkie cechy określone w art. 75:

Artykuł 75

Kategoria 2 — Uzupełniające środki własne — cechy decydujące o klasyfikacji

Aby mogły być zaklasyfikowane do kategorii 2, pozycje uzupełniających środków własnych wymienione w art. 74 muszą wykazywać cechy pozycji podstawowych funduszy własnych klasyfikowanych do kategorii 1 zgodnie z art. 69 i art. 71, jeśli tylko wezwano do ich opłacenia i zostały opłacone.

Artykuł 76

Kategoria 3 — Podstawowe środki własne — wykaz pozycji środków własnych

Niżej wymienione pozycje podstawowych środków własnych uznaje się za posiadające cechy określone w art. 93 ust. 1 lit. b) dyrektywy 2009/138/WE, przy uwzględnieniu czynników określonych w art. 93 ust. 2 tej dyrektywy, oraz klasyfikuje się do kategorii 3, jeśli następujące pozycje posiadają wszystkie cechy określone w art. 77:

Artykuł 77

Podstawowe środki własne kategorii 3 — cechy decydujące o klasyfikacji

1.  Cechy, o których mowa w art. 76, są następujące:

Niezależnie od lit. f) pozycja podstawowych środków własnych może dopuszczać spłatę lub wykup, kiedy zachodzi niezgodność z kapitałowym wymogiem wypłacalności bądź spłata lub wykup prowadziłby do takiej niezgodności, wyłącznie wówczas gdy zostaną spełnione następujące warunki:

2.  Do celów niniejszego artykułu wymiany lub zamiany pozycji podstawowych środków własnych na inną pozycję podstawowych środków własnych kategorii 1, kategorii 2 lub kategorii 3, bądź spłaty lub wykupu pozycji środków własnych kategorii 3 z zysków z nowej pozycji środków własnych o co najmniej takich samych cechach jakościowych nie należy poczytywać za spłatę lub wykup, jeżeli wymiana, zamiana, spłata lub wykup wymaga zatwierdzenia przez organ nadzoru.

3.  Do celów ust. 1 lit. f) odniesienia do kapitałowego wymogu wypłacalności należy poczytywać za odniesienia do minimalnego wymogu kapitałowego, ilekroć niezgodność z minimalnym wymogiem kapitałowym wystąpi przed wystąpieniem niezgodności z kapitałowym wymogiem wypłacalności.

4.  Do celów ust. 1 lit. e) zakłady powinny rozważyć bodźce do wykupu w formie podwyższenia stopy procentowej powiązanego z opcją sprzedaży, ograniczoną kiedy podwyższenie stopy przyjmuje formę pojedynczego podwyższenia stopy kuponu i skutkuje zwiększeniem stopy początkowej, nie większej niż wyższa z poniższych kwot:

▼M6

5.  Niezależnie od wymogu w ust. 1 lit. c) pozycja podstawowych środków własnych może umożliwiać spłatę lub wykup przed upływem 5 lat od daty emisji, jeżeli spełnione są wszystkie następujące warunki:

▼B

Artykuł 78

Kategoria 3 — uzupełniające środki własne — wykaz pozycji środków własnych

Pozycje uzupełniających środków własnych zatwierdzone przez organ nadzoru zgodnie z art. 90 dyrektywy 2009/138/WE niewykazujące wszystkich cech określonych w art. 75 klasyfikuje się jako pozycje środków własnych kategorii 3.

Artykuł 79

Zatwierdzenie przez organy nadzoru oceny i klasyfikacji pozycji środków własnych

1.  Bez uszczerbku dla art. 90 dyrektywy 2009/138/WE, w przypadku gdy pozycja środków własnych nie została ujęta w wykazach pozycji środków własnych zawartych w art. 69, 72, 74, 76 i 78, zakłady ubezpieczeń lub zakłady reasekuracji mogą zaliczyć tę pozycję do środków własnych wyłącznie wówczas, gdy uzyskają zatwierdzenie oceny i klasyfikacji pozycji od organu nadzoru.

2.  Przy zatwierdzaniu oceny i klasyfikacji pozycji środków własnych nieujętych w wykazach pozycji środków własnych zawartych w art. 69, 72, 74, 76 i 78 organ nadzoru oceni, na podstawie dokumentów przedłożonych przez zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji, następujące elementy:

3.  Pozycje podstawowych środków własnych nieujęte w wykazach pozycji środków własnych zawartych w art. 69, 72 i 76 klasyfikuje się do kategorii 1 tylko wówczas gdy zostały w pełni opłacone.

4.  Włączenie pozycji środków własnych zatwierdzonych przez organ nadzoru zgodnie z niniejszym artykułem podlega ograniczeniom ilościowym określonym w art. 82.

SEKCJA 3

Dopuszczalność środków własnych

Podsekcja 1

Fundusze wyodrębnione

Artykuł 80

Fundusze wyodrębnione podlegające korekcie

1.  Korekta rezerwy uzgodnieniowej, o której mowa w art. 70 ust. 1 lit. e) jest wymagana, jeżeli pozycje środków własnych w ramach wyodrębnionego funduszu mają ograniczone możliwości pełnego pokrycia strat, przy założeniu kontynuacji działalności w związku z brakiem możliwości przenoszenia/transferu w ramach zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji, ponieważ:

2.  Pozycje środków własnych, o których mowa w ust. 1 (zwane dalej „wydzielonymi pozycjami środków własnych”), nie obejmują wartości przyszłych transferów przypisanych akcjonariuszom.

Artykuł 81

Korekty funduszy wyodrębnionych i portfele objęte korektą dopasowującą

1.  Do celów obliczenia rezerwy uzgodnieniowej zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji zmniejszają nadwyżkę aktywów nad zobowiązaniami, o której mowa w art. 70, przez porównanie następujących kwot:

W przypadku obliczania przez zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji kapitałowego wymogu wypłacalności według formuły standardowej hipotetyczny kapitałowy wymóg wypłacalności oblicza się zgodnie z art. 217.

W przypadku obliczania przez zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji kapitałowego wymogu wypłacalności za pomocą modelu wewnętrznego hipotetyczny kapitałowy wymóg wypłacalności oblicza się według modelu wewnętrznego, przyjmując założenie, że zakład prowadzi wyłącznie działalność w ramach funduszu wyodrębnionego lub portfela objętego korektą dopasowującą.

2.  W drodze odstępstwa od ust. 1, jeżeli aktywa, zobowiązania i ryzyka w ramach funduszu wyodrębnionego nie są istotne, zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji mogą pomniejszyć rezerwę uzgodnieniową o łączną kwotę wydzielonych pozycji środków własnych.

Podsekcja 2

Limity ilościowe

Artykuł 82

Dopuszczalność i limity stosowane dla kategorii 1, 2 i 3

1.  W odniesieniu do zgodności z kapitałowym wymogiem wypłacalności dopuszczone kwoty pozycji należących do kategorii 2 i 3 podlegają wszystkim następującym limitom ilościowym:

2.  W odniesieniu do zgodności z minimalnymi wymogami kapitałowymi dopuszczone kwoty pozycji kategorii 2 podlegają wszystkim następującym limitom ilościowym:

3.  W ramach limitu określonego w ust. 1 lit. a) i ust. 2 lit. a) suma następujących pozycji podstawowych środków własnych wynosi poniżej 20 % łącznej kwoty wszystkich pozycji należących do kategorii 1:

ROZDZIAŁ V

FORMUŁA STANDARDOWA KAPITAŁOWEGO WYMOGU WYPŁACALNOŚCI

SEKCJA 1

Przepisy ogólne

Podsekcja 1

Obliczenia oparte na scenariuszach

Artykuł 83

1.  Jeżeli obliczenia wymogu dla modułu lub podmodułu podstawowego kapitałowego wymogu wypłacalności opierają się na wpływie danego scenariusza na podstawowe środki własne zakładów ubezpieczeń i zakładów reasekuracji, wówczas takie obliczenia opierają się na następujących założeniach:

2.  Obliczanie rezerw techniczno-ubezpieczeniowych wynikające z ustalenia wpływu scenariusza na podstawowe środki własne zakładów ubezpieczeń i zakładów reasekuracji, o którym mowa w ust. 1, nie zmienia wartości przyszłych świadczeń uznaniowych i uwzględnia wszystkie poniższe kwestie:

3.  Zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji mogą korzystać z uproszczonych metod do obliczania rezerw techniczno-ubezpieczeniowych powstałych w wyniku określenia wpływu scenariusza, o którym mowa w ust. 1, pod warunkiem że uproszczona metoda nie prowadzi do zniekształcenia kapitałowego wymogu wypłacalności, które mogłoby wpłynąć na proces decyzyjny lub ocenę użytkownika informacji związanych z kapitałowym wymogiem wypłacalności, z wyjątkiem sytuacji, gdy uproszczone obliczenia prowadzą do wyznaczenia kapitałowego wymogu wypłacalności przekraczającego wysokość kapitałowego wymogu wypłacalności wyznaczonego w wyniku obliczenia według formuły standardowej.

4.  W obliczaniu aktywów i zobowiązań powstałych w wyniku określenia wpływu scenariusza, o którym mowa w ust. 1, uwzględnia się wpływ zrealizowania się scenariusza na wartość wszelkich istotnych instrumentów ograniczania ryzyka, którymi dysponuje zakład i które są zgodne z wymogami określonymi w art. 209–215.

5.  Jeżeli scenariusz spowodowałby wzrost podstawowych środków własnych zakładów ubezpieczeń i zakładów reasekuracji, wówczas należy założyć przy obliczeniach modułu lub podmodułu, że scenariusz nie wpływa na wartość podstawowych środków własnych.

Podsekcja 2

Metoda oparta na ocenie ze względu na pierwotne ryzyko

Artykuł 84

1.  Przy obliczaniu kapitałowego wymogu wypłacalności uwzględnia się każde z aktywów bazowych przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania i innych inwestycji w formie funduszy (metoda oparta na ocenie ze względu na pierwotne ryzyko).

2.  Metoda oparta na ocenie ze względu na pierwotne ryzyko, o której mowa w ust. 1, ma również zastosowanie do:

▼M6

3.  W przypadku zgodności z art. 88 oraz gdy w odniesieniu do przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania lub inwestycji w formie funduszy nie można zastosować metody opartej na ocenie ze względu na pierwotne ryzyko, kapitałowy wymóg wypłacalności można obliczyć na podstawie docelowej alokacji aktywów bazowych lub, jeżeli zakład nie ma dostępu do tego rodzaju docelowej alokacji aktywów bazowych, na podstawie ostatniej zgłoszonej alokacji aktywów przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania lub funduszu, pod warunkiem że w każdym z tych przypadków aktywa bazowe są zarządzane zgodnie z tą docelową alokacją lub ostatnią zgłoszoną alokacją aktywów, a w krótkim okresie nie jest spodziewana znaczna zmiana ekspozycji i ryzyka.

Do celów tego obliczenia można wykorzystywać grupowania danych, pod warunkiem że umożliwiają one wyliczenie wszystkich właściwych podmodułów i scenariuszy standardowej formuły w ostrożny sposób oraz pod warunkiem że nie mają one zastosowania do części przekraczającej 20 % całkowitej wartości aktywów zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji.

▼M6

3a.  Aby określić odsetek aktywów, w odniesieniu do których stosuje się grupowania danych, o których mowa w ust. 3, zakłady ubezpieczeń lub zakłady reasekuracji nie uwzględniają aktywów bazowych przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania ani inwestycji w formie funduszy, zabezpieczających zobowiązania związane z wartością indeksu i z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym, w przypadku których ryzyko rynkowe ponosi ubezpieczający.

▼M6

4.   ►M8  Przepisy ust. 2 nie mają zastosowania do inwestycji w zakłady (jednostki) powiązane innych niż inwestycje, w odniesieniu do których spełnione są wszystkie poniższe warunki: ◄

Na potrzeby niniejszego ustępu „zakład powiązany (jednostka powiązana)” i „zakład posiadający udziały kapitałowe w innej jednostce” mają znaczenie zgodne z określonymi w art. 212 ust. 1 i 2 dyrektywy 2009/138/WE.

▼B

Podsekcja 3

Jednostki samorządów regionalnych i władze lokalne

Artykuł 85

Warunki kategoryzacji jednostek samorządów regionalnych i władz lokalnych są takie, by nie istniały różnice pod względem ryzyka między ekspozycjami wobec tych jednostek i władz a ekspozycjami wobec rządu centralnego ze względu na szczególne uprawnienia tych pierwszych w zakresie zasilania własnych budżetów oraz istnienie szczegółowych ustaleń instytucjonalnych, których skutkiem jest zmniejszenie ryzyka niewykonania zobowiązania.

Podsekcja 4

Istotne ryzyko bazowe

Artykuł 86

Niezależnie od art. 210 ust. 2, jeżeli zakłady ubezpieczeń lub zakłady reasekuracji dokonują przeniesienia ryzyka aktuarialnego na podstawie umów reasekuracji lub przez spółki celowe (podmioty specjalnego przeznaczenia), które są obciążone istotnym ryzykiem bazowym związanym z niedopasowaniem walutowym między ryzykiem aktuarialnym a techniką ograniczania ryzyka, zakłady ubezpieczeń lub zakłady reasekuracji mogą uwzględnić technikę ograniczania ryzyka w obliczeniu kapitałowego wymogu wypłacalności według formuły standardowej, pod warunkiem że technika ograniczania ryzyka spełnia wymogi art. 209, art. 210 ust. 1, 3 i 4 oraz art. 211, a obliczenie odbywa się w następujący sposób:

Podsekcja 5

Obliczanie podstawowego kapitałowego wymogu wypłacalności

Artykuł 87

Podstawowy kapitałowy wymóg wypłacalności uwzględnia moduł ryzyka z tytułu wartości niematerialnych i prawnych według następującego równania:

gdzie:

Podsekcja 6

Proporcjonalność i uproszczenia

Artykuł 88

Proporcjonalność

1.   ►M6  Do celów art. 109 dyrektywy 2009/138/WE zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji ustalają, czy uproszczone obliczenia są proporcjonalne do charakteru, skali i złożoności ryzyk na podstawie oceny obejmującej wszystkie poniższe elementy: ◄

▼M6

2.  Uproszczone obliczenia uznaje się za nieproporcjonalne do charakteru, skali i złożoności ryzyk, jeżeli błąd, o którym mowa w ust. 1 lit. b), prowadzi do zniekształcenia kapitałowego wymogu wypłacalności, które mogłoby wpłynąć na proces decyzyjny lub ocenę użytkownika informacji związanych z kapitałowym wymogiem wypłacalności, z wyjątkiem sytuacji, gdy uproszczone obliczenia prowadzą do wyznaczenia kapitałowego wymogu wypłacalności przekraczającego wysokość kapitałowego wymogu wypłacalności wyznaczonego w wyniku obliczenia według formuły standardowej.

▼B

Artykuł 89

Ogólne zasady uproszczenia dla zakładów wewnętrznych

Wewnętrzne zakłady ubezpieczeń i wewnętrzne zakłady reasekuracji według definicji w art. 13 ust. 2 i 5 dyrektywy 2009/138/WE mogą stosować uproszczone obliczenia opisane w art. 90, 103, 105 i 106 niniejszego rozporządzenia, w przypadku zgodności z art. 88 niniejszego rozporządzenia i spełnienia wszystkich poniższych wymogów:

Artykuł 90

Uproszczone obliczenia wymogu kapitałowego dla ryzyka składki i rezerw w ubezpieczeniach innych niż ubezpieczenia na życie dla wewnętrznych zakładów ubezpieczeń i wewnętrznych zakładów reasekuracji

1.  W przypadku zgodności z art. 88 i 89 wewnętrzne zakłady ubezpieczeń i wewnętrzne zakłady reasekuracji mogą obliczać wymóg kapitałowy dla ryzyka składki i rezerw w ubezpieczeniach innych niż ubezpieczenia na życie w następujący sposób:

,

gdzie s obejmuje wszystkie segmenty określone w załączniku II.

2.  Do celów ust. 1 wymogi kapitałowe dla ryzyka składki i rezerw w ubezpieczeniach innych niż ubezpieczenia na życie w danym segmencie s wymienionym w załączniku II równają się:

gdzie:

▼M6

Artykuł 90a

Uproszczone obliczenia przy braku kontynuacji umów ubezpieczenia w podmodule ryzyka związanego z rezygnacjami w ubezpieczeniach innych niż ubezpieczenia na życie

Do celów art. 118 ust. 1 lit. a) w przypadku zachowania zgodności z art. 88 zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji mogą określać umowy ubezpieczenia, w odniesieniu do których brak kontynuacji prowadziłby do wzrostu rezerw techniczno-ubezpieczeniowych bez marginesu ryzyka, na podstawie grup polis, pod warunkiem że grupowanie takie spełnia wymogi określone w art. 35 lit. a), b) i c).

Artykuł 90b

Uproszczone obliczenia łącznej sumy ubezpieczenia dla ryzyka katastrof naturalnych

1.  W przypadku zachowania zgodności z art. 88 zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji mogą obliczać łączną sumę ubezpieczenia od ryzyka huraganu, o której mowa w art. 121 ust. 6 lit. b) i art. 121 ust. 7, na podstawie grup stref ryzyka. Każda ze stref ryzyka w grupie jest zlokalizowana w jednym i tym samym regionie określonym w załączniku V. W przypadku gdy łączną sumę ubezpieczenia od ryzyka huraganu, o której mowa w art. 121 ust. 6 lit. b), oblicza się na podstawie grupy stref ryzyka, wagę ryzyka dla ryzyka huraganu, o której mowa w art. 121 ust. 6 lit. a), stanowi waga ryzyka dla ryzyka huraganu w tej strefie ryzyka w ramach tej grupy, w której obowiązuje najwyższa waga ryzyka dla ryzyka huraganu określona w załączniku X.

2.  W przypadku zgodności z art. 88 zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji mogą obliczać łączną sumę ubezpieczenia od ryzyka trzęsienia ziemi, o której mowa w art. 122 ust. 3 lit. b) i art. 122 ust. 4, na podstawie grup stref ryzyka. Każda ze stref ryzyka w grupie jest zlokalizowana w jednym i tym samym regionie określonym w załączniku VI. W przypadku gdy łączną sumę ubezpieczenia od ryzyka trzęsienia ziemi, o której mowa w art. 122 ust. 3 lit. b), oblicza się na podstawie grupy stref ryzyka, wagę ryzyka dla ryzyka trzęsienia ziemi, o której mowa w art. 122 ust. 3 lit. a), stanowi waga ryzyka dla ryzyka trzęsienia ziemi w tej strefie ryzyka w ramach tej grupy, w której obowiązuje najwyższa waga ryzyka dla ryzyka trzęsienia ziemi określona w załączniku X.

3.  W przypadku zachowania zgodności z art. 88 zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji mogą obliczać łączną sumę ubezpieczenia od ryzyka powodzi, o której mowa w art. 123 ust. 6 lit. b) i art. 123 ust. 7, na podstawie grup stref ryzyka. Każda ze stref ryzyka w grupie jest zlokalizowana w jednym i tym samym regionie określonym w załączniku VII. W przypadku gdy łączną sumę ubezpieczenia od ryzyka powodzi, o której mowa w art. 123 ust. 6 lit. b), oblicza się na podstawie grupy stref ryzyka, wagę ryzyka dla ryzyka powodzi, o której mowa w art. 123 ust. 6 lit. a), stanowi waga ryzyka dla ryzyka powodzi w tej strefie ryzyka w ramach tej grupy, w której obowiązuje najwyższa waga ryzyka dla ryzyka powodzi określona w załączniku X.

4.  W przypadku zgodności z art. 88 zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji mogą obliczać łączną sumę ubezpieczenia od ryzyka gradobicia, o której mowa w art. 124 ust. 6 lit. b) i art. 124 ust. 7, na podstawie grup stref ryzyka. Każda ze stref ryzyka w grupie jest zlokalizowana w jednym i tym samym regionie określonym w załączniku VIII. W przypadku gdy łączną sumę ubezpieczenia od ryzyka gradobicia, o której mowa w art. 124 ust. 6 lit. b), oblicza się na podstawie grupy stref ryzyka, wagę ryzyka dla ryzyka gradobicia, o której mowa w art. 124 ust. 6 lit. a), stanowi waga ryzyka dla ryzyka gradobicia w tej strefie ryzyka w ramach tej grupy, w której obowiązuje najwyższa waga ryzyka dla ryzyka gradobicia określona w załączniku X.

5.  W przypadku zachowania zgodności z art. 88 zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji mogą obliczać ważoną łączną sumę ubezpieczenia od ryzyka osunięcia się ziemi, o której mowa w art. 125 ust. 2, na podstawie grup stref ryzyka. W przypadku gdy ważoną łączną sumę ubezpieczenia, o której mowa w art. 125 ust. 2, oblicza się na podstawie grupy stref ryzyka, wagę ryzyka dla ryzyka osunięcia się ziemi, o której mowa w art. 125 ust. 2 lit. a), stanowi waga ryzyka dla ryzyka osunięcia się ziemi w tej strefie ryzyka w ramach tej grupy, w której obowiązuje najwyższa waga ryzyka dla ryzyka osunięcia się ziemi określona w załączniku X.

Artykuł 90c

Uproszczone obliczenia wymogu kapitałowego dla ryzyka pożaru

1.  W przypadku zachowania zgodności z art. 88 zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji mogą obliczać wymóg kapitałowy dla ryzyka pożaru, o którym mowa w art. 132 ust. 1, w następujący sposób:

gdzie:

2.  Największą koncentrację ryzyka pożaru obiektów przemysłowych dla zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji oblicza się w następujący sposób:

gdzie Ek,i oznacza całkowitą ekspozycję w granicach k-ej największej ekspozycji na ryzyko pożaru obiektów przemysłowych.

3.  Największą koncentrację ryzyka pożaru obiektów handlowych dla zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji oblicza się w następujący sposób:

gdzie Ek,c oznacza całkowitą ekspozycję w granicach k-ej największej ekspozycji na ryzyko pożaru obiektów handlowych.

4.  Największą koncentrację ryzyka pożaru obiektów mieszkalnych dla zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji oblicza się w następujący sposób:

gdzie:

5.  Do celów ust. 2, 3 i 4 całkowita ekspozycja w granicach k-ej największej ekspozycji na ryzyko pożaru obiektów przemysłowych, handlowych lub mieszkalnych dla zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji stanowi łączną sumę ubezpieczenia przez zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji w odniesieniu do zespołu budynków, który spełnia wszystkie następujące warunki:

Do celów wyznaczenia łącznej sumy ubezpieczenia w odniesieniu do budynku zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji uwzględniają wszystkie umowy reasekuracji i spółki celowe (podmioty specjalnego przeznaczenia), z których dokonywana byłaby wypłata w przypadku roszczeń ubezpieczeniowych dotyczących danego budynku. Nie uwzględnia się umów reasekuracji i spółek celowych (podmiotów specjalnego przeznaczenia), które podlegają warunkom niedotyczącym tego budynku.

6.  Ekspozycję na ryzyko pożaru obiektu mieszkalnego w oparciu o udział w rynku oblicza się w następujący sposób:

gdzie:

▼B

Artykuł 91

Uproszczone obliczenia wymogu kapitałowego dla ryzyka śmiertelności w ubezpieczeniach na życie

W przypadku zgodności z art. 88 zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji mogą obliczać wymóg kapitałowy dla ryzyka śmiertelności w ubezpieczeniach na życie w następujący sposób:

▼M6

▼B

gdzie, w odniesieniu do umów ubezpieczenia i reasekuracji z dodatnią sumą na ryzyku:

▼M6

▼B

Artykuł 92

Uproszczone obliczenia wymogu kapitałowego dla ryzyka długowieczności w ubezpieczeniach na życie

W przypadku zgodności z art. 88 zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji mogą obliczać wymóg kapitałowy dla ryzyka długowieczności w ubezpieczeniach na życie w następujący sposób:

gdzie w odniesieniu do umów, o których mowa w art. 138 ust. 2:

Artykuł 93

Uproszczone obliczenia wymogu kapitałowego dla ryzyka niepełnosprawności-zachorowalności w ubezpieczeniach na życie

W przypadku zgodności z art. 88 zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji mogą obliczać wymóg kapitałowy dla ryzyka niepełnosprawności-zachorowalności w ubezpieczeniach na życie w następujący sposób:

SCRdisability-morbidity =

0,35 · CAR 1 · d 1 + 0,25 · 1,1 (n – 3)/2 · (n – 1) · CAR 2 · d 2 + 0,2 · 1,1 (n –1)/2 · t · n · BEdis

gdzie, w odniesieniu do umów ubezpieczenia i reasekuracji z dodatnią sumą na ryzyku:

Artykuł 94

Uproszczone obliczenia wymogu kapitałowego dla ryzyka wydatków w ubezpieczeniach na życie

W przypadku zgodności z art. 88 zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji mogą obliczać wymóg kapitałowy dla ryzyka wydatków w ubezpieczeniach na życie w następujący sposób:

gdzie:

Artykuł 95

Uproszczone obliczenia wymogu kapitałowego dla trwałych zmian wskaźników rezygnacji z umów

1.  W przypadku zgodności z art. 88 zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji mogą obliczać wymóg kapitałowy dla ryzyka trwałego wzrostu wskaźników rezygnacji z umów w następujący sposób:

gdzie:

2.  W przypadku zgodności z art. 88 zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji mogą obliczać wymóg kapitałowy dla ryzyka trwałego spadku wskaźników rezygnacji z umów w następujący sposób:

gdzie:

3.  Różnicę pomiędzy wartością wykupu a wartością rezerw techniczno-ubezpieczeniowych, o której mowa w ust. 1 i 2, oblicza się jako różnicę między:

▼M6

Artykuł 95a

Uproszczone obliczenia wymogu kapitałowego dla ryzyka w podmodule ryzyka związanego z rezygnacjami w ubezpieczeniach na życie

W przypadku zachowania zgodności z art. 88 zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji mogą obliczać każdy z następujących wymogów kapitałowych na podstawie grup polis, pod warunkiem że grupowanie takie spełnia wymogi określone w art. 35 lit. a), b) i c):

▼B

Artykuł 96

Uproszczone obliczenia wymogu kapitałowego dla ryzyka katastroficznego w ubezpieczeniach na życie

W przypadku zgodności z art. 88 zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji mogą obliczać wymóg kapitałowy dla ryzyka katastroficznego w ubezpieczeniach na życie w następujący sposób:

gdzie:

▼M6

Artykuł 96a

Uproszczone obliczenia przy braku kontynuacji umów ubezpieczenia w podmodule ryzyka związanego z rezygnacjami w ubezpieczeniach zdrowotnych o charakterze ubezpieczeń innych niż ubezpieczenia na życie

Do celów art. 150 ust. 1 lit. a) w przypadku zachowania zgodności z art. 88 zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji mogą określać umowy ubezpieczenia, w odniesieniu do których brak kontynuacji prowadziłby do wzrostu rezerw techniczno-ubezpieczeniowych bez marginesu ryzyka, na podstawie grup polis, pod warunkiem że grupowanie takie spełnia wymogi określone w art. 35 lit. a), b) i c).

▼B

Artykuł 97

Uproszczone obliczenia wymogu kapitałowego dla ryzyka śmiertelności w ubezpieczeniach zdrowotnych

W przypadku zgodności z art. 88 zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji mogą obliczać wymóg kapitałowy dla ryzyka śmiertelności w ubezpieczeniach zdrowotnych w następujący sposób:

▼M6

▼B

gdzie, w odniesieniu do umów ubezpieczenia i reasekuracji z dodatnią sumą na ryzyku:

▼M6

▼B

Artykuł 98

Uproszczone obliczenia wymogu kapitałowego dla ryzyka długowieczności w ubezpieczeniach zdrowotnych

W przypadku zgodności z art. 88 zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji mogą obliczać wymóg kapitałowy dla ryzyka długowieczności w ubezpieczeniach zdrowotnych w następujący sposób:

gdzie w odniesieniu do umów, o których mowa w art. 138 ust. 2:

Artykuł 99

Uproszczone obliczenia wymogu kapitałowego dla ryzyka kosztów świadczeń medycznych z powodu niepełnosprawności-zachorowalności

W przypadku zgodności z art. 88 zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji mogą obliczać wymóg kapitałowy dla ryzyka kosztów świadczeń medycznych z powodu niepełnosprawności-zachorowalności w następujący sposób:

gdzie:

Artykuł 100

Uproszczone obliczenia wymogu kapitałowego dla ryzyka rekompensaty utraty dochodów z powodu niepełnosprawności-zachorowalności

W przypadku zgodności z art. 88 zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji mogą obliczać wymóg kapitałowy dla ryzyka rekompensaty utraty dochodów z powodu niepełnosprawności-zachorowalności w następujący sposób:

SCRincome-protection-disability-morbidity =

0,35 · CAR 1 · d 1 + 0,25 · 1,1 (n – 3)/2 · (n – 1) · CAR 2 · d 2 + 0,2 · 1,1 (n –1)/2 · t · n · BEdis

gdzie, w odniesieniu do umów ubezpieczenia i reasekuracji z dodatnią sumą na ryzyku:

Artykuł 101

Uproszczone obliczenia wymogu kapitałowego dla ryzyka związanego z wysokością ponoszonych kosztów w ubezpieczeniach zdrowotnych

W przypadku zgodności z art. 88 zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji mogą obliczać wymóg kapitałowy dla ryzyka związanego z wysokością ponoszonych kosztów w ubezpieczeniach zdrowotnych w następujący sposób:

gdzie:

Artykuł 102

Uproszczone obliczenia wymogu kapitałowego dla ryzyka związanego z rezygnacjami w ubezpieczeniach zdrowotnych o charakterze ubezpieczeń na życie

1.  W przypadku zgodności z art. 88 zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji mogą obliczać wymóg kapitałowy dla ryzyka trwałego wzrostu wskaźnika rezygnacji z umów, o którym mowa w art. 159 ust. 1 lit. a), w następujący sposób:

gdzie:

2.  W przypadku zgodności z art. 88 zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji mogą obliczać wymóg kapitałowy dla ryzyka trwałego spadku wskaźnika rezygnacji z umów, o którym mowa w art. 159 ust. 1 lit. b), w następujący sposób:

gdzie:

3.  Różnicę pomiędzy wartością wykupu a wartością rezerw techniczno-ubezpieczeniowych, o której mowa w ust. 1 i 2, oblicza się jako różnicę między:

▼M6

Artykuł 102a

Uproszczone obliczenia wymogu kapitałowego dla ryzyka w podmodule ryzyka związanego z rezygnacjami w ubezpieczeniach zdrowotnych o charakterze ubezpieczeń na życie

W przypadku zachowania zgodności z art. 88 zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji mogą obliczać każdy z następujących wymogów kapitałowych na podstawie grup polis, pod warunkiem że grupowanie takie spełnia wymogi określone w art. 35 lit. a), b) i c):

▼B

Artykuł 103

Uproszczone obliczenia wymogu kapitałowego dla ryzyka stopy procentowej dla wewnętrznych zakładów ubezpieczeń lub wewnętrznych zakładów reasekuracji

1.  W przypadku zgodności z art. 88 i 89 wewnętrzne zakłady ubezpieczeń lub wewnętrzne zakłady reasekuracji mogą obliczać wymóg kapitałowy dla ryzyka stopy procentowej, o którym mowa w art. 165, w następujący sposób:

2.  Do celów ust. 1 lit. a) niniejszego artykułu wymóg kapitałowy dla ryzyka wzrostu struktury terminowej stóp procentowych dla danej waluty oblicza się w następujący sposób:

gdzie:

3.  Do celów ust. 1 lit. b) niniejszego artykułu wymóg kapitałowy dla ryzyka spadku struktury terminowej stóp procentowych dla danej waluty oblicza się w następujący sposób:

gdzie:

4.  Przedziały zapadalności i okresów zapadalności oraz uproszczony czas trwania duri , o których mowa w ust. 2 lit. a) i c) oraz w ust. 3 lit. a) i c), są następujące:

Artykuł 104

Uproszczone obliczenia dla ryzyka spreadu kredytowego związanego z obligacjami i pożyczkami

1.  W przypadku zgodności z art. 88 zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji mogą obliczać wymóg kapitałowy dla ryzyka spreadu kredytowego, o którym mowa w art. 176 niniejszego rozporządzenia, w następujący sposób:

gdzie:

2.  stressi , o którym mowa w ust. 1 lit. f), dla każdego stopnia jakości kredytowej i, jest równy:
, gdzie duri to zmodyfikowany, określony w latach czas trwania aktywów podlegających wymogowi kapitałowemu z tytułu ryzyka spreadu kredytowego związanego z obligacjami i pożyczkami o stopniu jakości kredytowej i, a bi wyznacza się na podstawie poniższej tabeli:

3.  durnorating , o którym mowa w ust. 1 lit. e), i duri , o którym mowa w ust. 2, nie mogą być mniejsze niż 1 rok.

Artykuł 105

Uproszczone obliczenia wymogu kapitałowego dla ryzyka spreadu kredytowego związanego z obligacjami i pożyczkami dla wewnętrznych zakładów ubezpieczeń lub wewnętrznych zakładów reasekuracji

W przypadku zgodności z art. 88 i 89 wewnętrzne zakłady ubezpieczeń lub wewnętrzne zakłady reasekuracji mogą oprzeć obliczenie wymogu kapitałowego dla ryzyka spreadu opisanego w art. 176 na założeniu, że wszystkim aktywom przypisano stopień jakości kredytowej 3.

▼M6

Artykuł 105a

Uproszczone obliczenia czynnika ryzyka w podmodule ryzyka spreadu kredytowego i podmodule koncentracji ryzyka rynkowego

W przypadku zachowania zgodności z art. 88 zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji mogą przypisać obligacji innej niż uwzględnione w obliczeniach, o których mowa w art. 180 a ust. 2–16, czynnik ryzyka stressi odpowiadający stopniowi jakości kredytowej 3 na potrzeby art. 176 ust. 3 oraz przypisać tę obligację do stopnia jakości kredytowej 3 celem obliczenia średniego ważonego stopnia jakości kredytowej zgodnie z art. 182 ust. 4, pod warunkiem że spełnione są wszystkie poniższe warunki:

▼B

Artykuł 106

Uproszczone obliczenia wymogu kapitałowego dla ryzyka koncentracji aktywów dla wewnętrznych zakładów ubezpieczeń lub wewnętrznych zakładów reasekuracji

W przypadku zgodności z art. 88 i 89 wewnętrzne zakłady ubezpieczeń lub wewnętrzne zakłady reasekuracji mogą oprzeć się na wszystkich następujących założeniach do celów wyznaczenia wymogu kapitałowego dla ryzyka koncentracji:

Artykuł 107

Uproszczone obliczenia wielkości efektu ograniczania ryzyka dla umów reasekuracji lub sekurytyzacji

1.   ►M6  W przypadku zgodności z art. 88 zakłady ubezpieczeń lub zakłady reasekuracji mogą obliczać wielkość efektu ograniczania ryzyka dla ryzyka aktuarialnego w przypadku umów reasekuracji lub sekurytyzacji, o którym mowa w art. 196, w następujący sposób: ◄

gdzie:

2.  Wielkość efektu ograniczania ryzyka dla ryzyka aktuarialnego w umowach reasekuracji i sekurytyzacji dla wszystkich kontrahentów, o których mowa w ust.1, stanowi różnicę między następującymi wymogami kapitałowymi:

Artykuł 108

Uproszczone obliczenia wielkości efektu ograniczania ryzyka dla umów reasekuracji proporcjonalnej

▼M6

W przypadku zgodności z art. 88 zakłady ubezpieczeń lub zakłady reasekuracji mogą obliczać wielkość efektu ograniczania ryzyka dla ryzyka aktuarialnego j w przypadku umów reasekuracji proporcjonalnej dla kontrahenta i, o którym mowa w art. 196, w następujący sposób:

▼B

gdzie:

Artykuł 109

Uproszczone obliczenia dla umów wspólnej puli ryzyk

W przypadku zgodności z art. 88 zakłady ubezpieczeń lub zakłady reasekuracji mogą stosować następujące uproszczone obliczenia do celów art. 193, 194 i 195:

▼M6

Artykuł 110

Uproszczone obliczenia – grupowanie ekspozycji wobec pojedynczych kontrahentów

W przypadku zachowania zgodności z art. 88 zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji mogą obliczać stratę z tytułu niewykonania zobowiązania określoną w art. 192, w tym wielkość efektu ograniczania ryzyka dla ryzyka aktuarialnego i rynkowego oraz wartość zabezpieczenia skorygowaną o ryzyko, dla grupy ekspozycji wobec pojedynczego kontrahenta. W takim przypadku grupie ekspozycji wobec pojedynczego kontrahenta przypisuje się najwyższy stopień prawdopodobieństwa niewykonania zobowiązania przypisany ekspozycjom wobec pojedynczego kontrahenta w tej grupie zgodnie z art. 199.

▼B

Artykuł 111

Uproszczone obliczenia efektu ograniczania ryzyka

W przypadku zgodności z art. 88 zakłady ubezpieczeń lub zakłady reasekuracji mogą obliczać wielkość efektu ograniczania ryzyka dla ryzyka aktuarialnego i rynkowego w przypadku umów reasekuracji, sekurytyzacji lub instrumentów pochodnych, o którym mowa w art. 196, jako różnicę między następującymi wymogami kapitałowymi:

▼M6

▼B

▼M6

Artykuł 111a

Uproszczone obliczenia wielkości efektu ograniczania ryzyka dla ryzyka aktuarialnego

Do celów art. 196, jeżeli zachowana została zgodność z art. 88 i umowa reasekuracji, sekurytyzacja lub instrument pochodny obejmują zobowiązania z jednego tylko segmentu (segmentu s) określonego w załączniku II lub, w stosownych przypadkach, w załączniku XIV, zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji mogą obliczać wielkość efektu ograniczania ryzyka wynikającego z umowy reasekuracji, sekurytyzacji lub instrumentu pochodnego dla ryzyka aktuarialnego w następujący sposób:

gdzie:

▼B

Artykuł 112

Uproszczone obliczenia wartości zabezpieczenia skorygowanej o ryzyko w celu uwzględnienia skutków ekonomicznych zabezpieczenia

1.  W przypadku zgodności z art. 88 niniejszego rozporządzenia oraz jeżeli spełnione są wymóg dotyczący kontrahenta i wymóg dotyczący strony trzeciej, o których mowa w art. 197 ust. 1, zakłady ubezpieczeń lub zakłady reasekuracji mogą, do celów art. 197, obliczać skorygowaną o ryzyko wartość zabezpieczenia dostarczonego w formie papierów wartościowych, o którym mowa w art. 1 ust. 26 lit. b), jako 85 % wartości aktywów utrzymywanych w charakterze zabezpieczenia, których wycenę przeprowadzono zgodnie z art. 75 dyrektywy 2009/138/WE.

2.  W przypadku zgodności z art. 88 i 214 niniejszego rozporządzenia oraz jeżeli spełniony jest wymóg dotyczący kontrahenta, o którym mowa w art. 197 ust. 1, a nie został spełniony wymóg dotyczący strony trzeciej, o których mowa w art. 197 ust. 1, zakłady ubezpieczeń lub zakłady reasekuracji mogą, do celów art. 197, obliczać skorygowaną o ryzyko wartość zabezpieczenia dostarczonego w formie papierów wartościowych, o którym mowa w art. 1 ust. 26 lit. b), jako 75 % wartości aktywów utrzymywanych w charakterze zabezpieczenia, których wycenę przeprowadzono zgodnie z art. 75 dyrektywy 2009/138/WE.

▼M6

Artykuł 112a

Uproszczone obliczenia straty z tytułu niewykonania zobowiązania w odniesieniu do reasekuracji

W przypadku zachowania zgodności z art. 88 zakłady ubezpieczeń lub zakłady reasekuracji mogą obliczać straty z tytułu niewykonania zobowiązania dotyczące umowy reasekuracji lub sekurytyzacji ubezpieczeniowej, o których mowa w art. 192 ust. 2 akapit pierwszy, w następujący sposób:

gdzie:

Artykuł 112b

Uproszczone obliczenia wymogu kapitałowego dla ryzyka niewykonania zobowiązania przez kontrahenta z tytułu ekspozycji typu 1

W przypadku zachowania zgodności z art. 88 oraz jeżeli odchylenie standardowe rozkładu strat dla ekspozycji typu 1, wyznaczone zgodnie z art. 200 ust. 4, wynosi maksymalnie 20 % całkowitej straty z tytułu niewykonania zobowiązania dla wszystkich ekspozycji typu 1, zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji mogą obliczać wymóg kapitałowy dla ryzyka niewykonania zobowiązania przez kontrahenta, o którym mowa w art. 200 ust. 1, w następujący sposób:

gdzie σ oznacza odchylenie standardowe rozkładu strat dla ekspozycji typu 1 wyznaczone zgodnie z art. 200 ust. 4.

▼B

Podsekcja 7

Zakres modułów ryzyka aktuarialnego

Artykuł 113

Do celów obliczania wymogów kapitałowych dla ryzyka aktuarialnego w ubezpieczeniach innych niż ubezpieczenia na życie, ryzyka aktuarialnego w ubezpieczeniach na życie oraz ryzyka aktuarialnego w ubezpieczeniach zdrowotnych zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji stosują:

SEKCJA 2

Moduł ryzyka aktuarialnego w ubezpieczeniach innych niż ubezpieczenia na życie

Artykuł 114

Moduł ryzyka aktuarialnego w ubezpieczeniach innych niż ubezpieczenia na życie

1.  Moduł ryzyka aktuarialnego w ubezpieczeniach innych niż ubezpieczenia na życie obejmuje wszystkie następujące podmoduły:

2.  Wymóg kapitałowy dla ryzyka aktuarialnego w ubezpieczeniach innych niż ubezpieczenia na życie jest równy:

gdzie:

3.  Parametr zależności CorrNL(i,j) , o którym mowa w ust. 2, oznacza pozycję wskazaną w wierszu i, kolumna j poniższej macierzy zależności:

Artykuł 115

Podmoduł ryzyka składki i rezerw w ubezpieczeniach innych niż ubezpieczenia na życie

Wymóg kapitałowy dla ryzyka składki i rezerw w ubezpieczeniach innych niż ubezpieczenia na życie jest równy:

gdzie:

Artykuł 116

Miara wielkości ryzyka składki i rezerw w ubezpieczeniach innych niż ubezpieczenia na życie

1.  Miara wielkości ryzyka składki i rezerw w ubezpieczeniach innych niż ubezpieczenia na życie równa się sumie miar wielkości ryzyka składki i rezerw dla segmentów określonych w załączniku II.

2.  Dla wszystkich segmentów określonych w załączniku II miara wielkości dla konkretnego segmentu s jest równa:

gdzie:

3.  Dla wszystkich segmentów określonych w załączniku II miara wielkości ryzyka składki dla konkretnego segmentu s jest równy:

gdzie:

▼M6

▼B

4.  Dla wszystkich segmentów określonych w załączniku II zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji mogą, alternatywnie do metody obliczania określonej w ust. 3 niniejszego artykułu, obliczyć miarę wielkości ryzyka składki dla konkretnego segmentu s, zgodnie z następującym wzorem:

o ile spełnione zostały wszystkie następujące warunki:

Do celów tych obliczeń wartości Ps , FP(existing,s) i FP(future,s) mają znaczenie określone w ust. 3 lit. a), c) i d).

5.  Do celów obliczeń, o których mowa w ust. 3 i 4, składki są uwzględniane w wartościach netto, tj. po odliczeniu składek z tytułu umów reasekuracji. Takiemu odliczeniu nie podlegają jednak następujące składki z tytułu umów reasekuracji:

6.  Dla wszystkich segmentów określonych w załączniku II miara wielkości ryzyka rezerw dla konkretnego segmentu równa się najlepszemu oszacowaniu rezerw na niewypłacone odszkodowania i świadczenia dla tego segmentu po odliczeniu kwot należnych z umów reasekuracji i od spółek celowych (podmiotów specjalnego przeznaczenia), o ile umowy reasekuracji lub spółki celowe (podmioty specjalnego przeznaczenia) spełniają wymagania określone w art. 209, 210, 211 i 213. Miara wielkości nie może być ujemna.

7.  Dla wszystkich segmentów określonych w załączniku II domyślny współczynnik dywersyfikacji geograficznej danego segmentu równa się 1 albo jest obliczany zgodnie z załącznikiem III.

Artykuł 117

Odchylenie standardowe ryzyka składki i rezerw w ubezpieczeniach innych niż ubezpieczenia na życie

1.  Odchylenie standardowe ryzyka składki i rezerw w ubezpieczeniach innych niż ubezpieczenia na życie jest równy:

gdzie:

2.  Dla wszystkich segmentów określonych w załączniku II odchylenie standardowe ryzyka składki i rezerw w ubezpieczeniach innych niż ubezpieczenia na życie dla konkretnego segmentu s jest równy:

gdzie:

3.  Dla wszystkich segmentów określonych w załączniku II odchylenie standardowe ryzyka składki w ubezpieczeniach innych niż ubezpieczenia na życie jest równe iloczynowi standardowego odchylenia ryzyka składki brutto dla danego segmentu i współczynnika korygującego dla reasekuracji nieproporcjonalnej. W segmentach 1, 4 i 5 określonych w załączniku II, współczynnik korygujący dla reasekuracji nieproporcjonalnej wynosi 80 %. We wszystkich innych segmentach określonych w załączniku współczynnik korygujący dla reasekuracji nieproporcjonalnej wynosi 100 %.

Artykuł 118

Podmoduł ryzyka związanego z rezygnacjami w ubezpieczeniach innych niż ubezpieczenia na życie

1.  Wymóg kapitałowy dla podmodułu ryzyka związanego z rezygnacjami w ubezpieczeniach innych niż ubezpieczenia na życie, o którym mowa w art. 114 ust. 1 lit. c), jest równy stracie podstawowych środków własnych zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji powstałej na skutek łącznego zajścia następujących nagłych zdarzeń:

2.  Zdarzenia, o których mowa w ust. 1, odnoszą się równomiernie do wszystkich umów ubezpieczenia i umów reasekuracji, których to dotyczy. W stosunku do umów reasekuracji zdarzenie, o którym mowa w ust. 1 lit. a), odnosi się do bazowych umów ubezpieczenia.

3.  Docelów określenia straty podstawowych środków własnych zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji w przypadku zdarzenia, o którym mowa w ust. 1 lit. a), zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji stosuje do każdej umowy taki rodzaju braku kontynuacji umowy, który skutkuje najbardziej niekorzystnym wpływem na podstawowe środki własne zakładu.

Artykuł 119

Podmoduł ryzyka katastroficznego w ubezpieczeniach innych niż ubezpieczenia na życie

1.  Podmoduł ryzyka katastroficznego w ubezpieczeniach innych niż ubezpieczenia na życie obejmuje wszystkie następujące podmoduły:

2.  Wymóg kapitałowy dla modułu ryzyka katastroficznego w ubezpieczeniach innych niż ubezpieczenia na życie jest równy:

gdzie:

Artykuł 120

Podmoduł ryzyka katastrof naturalnych

1.  Podmoduł ryzyka katastrof naturalnych obejmuje wszystkie następujące podmoduły:

2.  Wymóg kapitałowy dla ryzyka katastrof naturalnych wynosi:

gdzie:

Artykuł 121

Podmoduł ryzyka huraganu

1.  Wymóg kapitałowy dla ryzyka huraganu jest równy: