7.2.2. Opsomming van talen in een tekst (eentalige teksten)
In een lopende tekst worden talen opgesomd op basis van de alfabetische volgorde in de taal van de publicatie (dus voor alle talen verschillend); voor het Nederlands is dat: Bulgaars, Deens, Duits, Engels, Ests, Fins, Frans, Grieks, Hongaars, Iers (1), Italiaans, Kroatisch, Lets, Litouws, Maltees, Nederlands, Pools, Portugees, Roemeens, Sloveens, Slowaaks, Spaans, Tsjechisch, Zweeds.
Dit Verdrag, het Verdrag van Lissabon genaamd, opgesteld in één exemplaar, in de Bulgaarse, de Deense, de Duitse, de Engelse, de Estse, de Finse, de Franse, de Griekse, de Hongaarse, de Ierse, de Italiaanse, de Letse, de Litouwse, de Maltese, de Nederlandse, de Poolse, de Portugese, de Roemeense, de Sloveense, de Slowaakse, de Spaanse, de Tsjechische en de Zweedse taal, zijnde de teksten in elk van deze talen gelijkelijk authentiek, …
NB:Deze eentalige formule niet verwarren met de ondertekeningsformule, d.w.z. doorgaans de meertalige pagina met “Gedaan te …” in de verschillende talen, waarin de protocollaire volgorde wordt gevolgd (zie punt 7.2.1).
Wanneer in de reeks de taal van een derde land voorkomt, plaatsen we die om protocollaire redenen na de Unietalen.
Deze overeenkomst is opgesteld in de Duitse, de Engelse, de Franse, de Italiaanse en de Arabische taal.
Volgorde vermelding Nederlands en Frans
Bij documenten waarin er sprake is van een authentieke taalversie (bv. besluiten), wordt in de vermelding betreffende de authentieke tekst eerst het Nederlands en vervolgens het Frans genoemd:
(Slechts de teksten in de Nederlandse en de Franse taal zijn authentiek)
(1)
Niet de benaming “Gaelisch” gebruiken, aangezien de twee termen
geen synoniemen zijn. Zie kader, punt 7.2.4.
